عنوان مقاله :
تحليل عوامل ناشاعرانگي ها در شعر منثور شاملو
پديد آورندگان :
فياض، مختار دانشگاه اصفهان - دانشكدۀ ادبيات و علوم انساني - گروه زبان و ادبيات فارسي , طغياني، اسحاق دانشگاه اصفهان - دانشكدۀ ادبيات و علوم انساني - گروه زبان و ادبيات فارسي , شريفي ولداني، غلامحسين دانشگاه اصفهان - دانشكدۀ ادبيات و علوم انساني - گروه زبان و ادبيات فارسي
كليدواژه :
احمد شاملو , شعر منثور , شعريت , ناشاعرانگي
چكيده فارسي :
احمد شاملو نماينده‌ي اصلي شعر منثور در ادبيات معاصر ايران است. درباره‌ي وجوه مختلف شعري او در اين قالب، مقاله‌ها و نقدهاي بسياري نوشته شده است. بيشتر نگاه منتقدان معطوف بر بازنمايي شعر منثور از آينه‌ي شعر اين شاعر بوده است؛ بنابراين برجستگي‌ها و نقاط قوت او بيشتر بررسي شده است و بر نقاط ضعف شاعري او در مراحل چندگانه‌اي كه براي رسيدن به قله‌ي شعر منثور پيموده، به‌جز در نمونه‌هايي معدود و به‌صورت گذرا، كمتر نگاه افكنده‌اند. به‌نحوي كه هيچ مقاله‌اي تا امروز به‌صورت مستقل و علمي رد ناشاعرانگي‌ها را در شعر شاملو پي نگرفته است. در اين مقاله كوشيده شده است عواملي چون تبديل شعر به داستان‌گونه، نثرنوشته، نمايشنامه‌ي كم‌مايه، خطابه، گزارش‌واره و قطعه‌ي ادبي و همچنين گرفتارشدن در چنبره‌ي مفهوم‌گرايي صرف و فرافكني كه موجب لغزش‌هاي شعر شاملو از شعريت به ناشاعرانگي شده، بررسي شود. روش تحقيق در اين مقاله توصيفي‌تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه‌اي است كه در آن هشت عامل از عوامل ناشاعرانگي در شعر اين شاعر بررسي شده است.
چكيده لاتين :
no abstract
