عنوان مقاله :
بررسي تطبيقي فرايندهاي بزرگ‌سازي در زبان‌هاي فارسي و ژاپني در چارچوب نظريه ساخت‌واژه ارزشگذار
عنوان به زبان ديگر :
A comparative study of augmentation processes in Persian and Japanese Languages Based on the Theory of Evaluative Morphology
پديد آورندگان :
مقدم كيا، رضا دانشگاه تهران , حسيني، آيت دانشگاه تهران - دانشكده زبان‌ها و ادبيات خارجي - گروه آموزشي زبان و ادبيات ژاپني
كليدواژه :
بزرگ‌سازي , ساخت‌واژه ارزشگذار , فارسي , دوگان‌سازي , تركيب
چكيده فارسي :
پژوهش حاضر به معرفي، تحليل و مقايسه فرايندهاي بزرگ‌سازي در دو زبان فارسي و ژاپني در چارچوب نظريه ساخت‌واژه ارزشگذار مي‌پردازد. در اين نظريه ساخت‌هايي كه خودآگاه يا ناخودآگاه ارزش مصداق يا مخاطب را از ديدگاه گوينده و به داوري او منتقل مي‌كنند «ساخت‌هاي ارزشگذار» ناميده مي‌شوند. ساخت‌واژه از مهمترين سطوح زباني براي تحقق ارزش‌گذاري است كه امكانات فراواني را در اختيار گويندگان هر زبان قرار مي‌دهد. از جمله اين امكانات مي‌توان به فرايندهاي كوچك‌سازي (تصغير) و بزرگ‌سازي (تكبير) اشاره كرد كه در زبان‌هاي مختلف براي توليد ساخت‌هاي ارزشگذار بكار برده مي‌شوند. از آن‌جا كه كوچك‌سازي در تعداد بيشتري از زبان‌ها مشاهده مي-شود و اغلب با افزودن وندهاي خاص به انجام مي‌رسد، بيشتر از بزرگ‌سازي مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. براي مثال، در زبان فارسي پژوهش‌هايي در مورد كوچك‌سازي انجام شده است، اما به سازوكارهاي بزرگ‌سازي، جز به صورت پراكنده در برخي كتاب‌هاي دستور زبان اشاره‌اي نشده است. يافته‌هاي تحقيق حاضر نشان داد با اين كه دو زبان فارسي و ژاپني به لحاظ تكويني به دو خانواده متفاوت تعلق دارند و به لحاظ رده‌شناسي در دو دسته متفاوت جاي مي‌گيرند، اما هر دو به شكلي بسيار مشابه از دو سازوكار تركيب و دوگان‌سازي براي بزرگ‌سازي بهره مي‌برند. مقاله حاضر بزرگ‌سازي با دو فرايند تركيب و دوگان‌سازي را در فارسي و ژاپني به تفصيل بررسي و با يكديگر مقايسه مي‌كند
چكيده لاتين :
The current study is aimed at analyzing and comparing augmentation processes in Persian and Japanese languages based on the theory of evaluative morphology. According to evaluative morphology, a linguistic construction is evaluative if it conveys (consciously or subconsciously) a type of value of the referents or audience, according to the speaker’s judgment. Morphology provides the speakers of a language with different means and ways for expression of evaluation in language and plays a dominant role in the formation of evaluatives. Diminutives and augmentatives are two main forms of evaluation in languages. As diminutives are much more common in languages and are generally formed by affixes specifically developed for this function, they are also investigated more pervasively than augmentatives. This is also true for Persian and Japanese linguistics where augmentatives, at least in the case of Persian, have so far been neglected or have only been sporadically touched upon in grammar books. The findings of this study showed that although Persian and Japanese belong to two different language families and are typologically placed in two different language types, both use compounding and reduplication as two dominant mechanisms for producing augmentatives. The present study aims to provide a detailed examination and comparison of these two mechanisms for the formation of augmentatives in two languages.
عنوان نشريه :
پژوهش هاي زبانشناختي در زبان هاي خارجي
