يادگيري ويژگي هاي زمان آينده در زبان انگليسي توسط تك زبانه هاي فارسي و دو زبانه هاي فارسي-كردي: يك مطالعه ي زايشي

The acquisition of future tense properties by Iranian Persian monolingual and Kurdish-Persian Bilingual learners of English: A generative study

مطالعه ي حاضر به بررسي ويژگي هاي نحوي زمان آينده زبان انگليسي در بين زبان آموزان تك زبانه ي فارسي و دو زبانه ي فارسي-كردي بر پايه ي نظريه هاي زايشي زبان دوم و سوم پرداخته است. براي اين منظور 36 زبان آموز تك زبانه ي فارسي و 36 زبان آموز دو زبانه ي فارسي-كردي در فرآيند تحقيق شركت كردند. در ابتدا آزمون تعيين سطح آكسفورد از اين افراد به عمل آمد و بر اساس نتايج به دست آمده از آن زبان آموزان به سه گروه متوسط، متوسط به بالا، و پيشرفته گروه بندي شدند. پس از آن اين افراد در هر سطح در دو آزمون قضاوت دستوري و ترجمه شركت كردند تا دانش زباني آن ها در رابطه با خصوصيات نحوي ساخت زمان آينده مورد ارزيابي قرار گيرد. در نهايت دادهاي جمع آوري شده از طريق آزمون هاي فوق بر پايه ي نظريه هاي زايشي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه شركت كنندگان در هر دو گروه با مشكل فراگيري ويژگي هاي نحوي زمان آينده روبرو هستند. زيرا زبان‌هاي قبلي آنها فاقد نشانه‌هاي زمان آينده در زبان مقصد (زبان انگليسي) است. اما با نزديكتر شدن به سطوح پيشرفته آنها به تدريج توانايي بيشتري براي توليد جملات درست زبان مقصد را پيدا مي‌كنند. به عبارتي، از آنجايي كه هر دو زبان كردي و فارسي فاقد مشخصه‌ي معين براي بيان زمان آينده هستند، فراگيران براي يادگيري مهارت استفاده از زمان آينده با مشكل مواجه خواهند بود.

The present study examined the acquisition of the syntactic features of future tense by Persian monolingual speakers and Kurdish-Persian bilingual learners of English in light of the prediction made by several second language (L2) and third language (L3) generative theories. To this end, 36 Persian monolinguals and 36 Kurdish-Persian bilingual learners of English took part in the study. At first, the participants took an Oxford Placement Test (OPT) based on which they were assigned to three groups, namely, intermediate, upper-intermediate, and advanced with regard to their English Language Proficiency. Then, they received a grammatical judgment test (GJ) and a translation test (TT). The results revealed that the contributors of the study in both groups faced difficulties acquiring syntactic features of future tense since their former languages lack the same feature. According to the results, the inconvenience learners struggle with is much more noticeable at the early stages of English learning. As the participants got closer to advanced levels, they gradually build the ability to produce more target like productions. The findings also demonstrated that since both Kurdish and Persian speakers have a lack of specific syntactic features for expressing future tense, they face difficulties acquiring the same feature in English.