فرزندپروري اخلاق محور: تعريف، مباني و اصول تربيتي مبتني بر آراي علامه طباطبايي

اهداف: تخلق به اخلاقيات يعني پايداري دائمي به صفات اخلاقي نيكو به صورت منش در انسان كاري است كه در آموزش صرف اخلاق نمي‌توان به آن دست يافت. بنابراين دست‌يابي به تعريفي از تربيت اخلاق محور و مباني و اصول مترتب بر آن به منظور كاربرد در عرصه فرزندپروري هدف اين پژوهش است. روش: بدين منظور با رويكرد تحقيق هرمنوتيك در مرحله اول به بررسي مباني و اصول تربيت اخلاق محور مبتني بر آراي علامه طباطبايي پرداخته شد و در گام بعدي ملاحظات كاربردي آن در فرايند فرزندپروري اخلاق محور تبيين گشت. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد مباني تربيت اخلاق محور در 5 محور ايجابي شامل ثبات اخلاقي (با دو اصل ملكه ساختن صفات خُلقي و ايجاد نگرش توحيدي)، سرايت فعلي (با اصل اعتدال)، عالميت (با دو اصل علم تعقلي و علم توحيدي)، عامليت (با دو اصل اراده و حقانيت) و انگيزش (با سه اصل برانگيختگي انساني، توحيدي و حُبي) و 2 محور زمينه اي شامل وراثت اخلاق (با دو اصل اصلاح زمينه‌هاي وراثتي و رعايت تفاوت‌هاي استعدادي) و سرايت محيطي اخلاق (با دو اصل اصلاح بستر محيطي و رعايت الگوي تربيتي) قابل تبيين هستند كه مبتني بر آن مي‌توان در فرايند فرزند پروري با محوريت تربيت منش به‌كار بسته شود. نتيجه‌گيري: فرزندپروري اخلاق محور رويكردي نوين در عرصه آموزش والدين است كه در آن از طريق تمركز بر رشد مولفه‌هاي شناخت، عاطفه و اراده اخلاقي در كودكان، زمينه تحقق اهداف تربيتي انسان‌هايي با منش اخلاقي را فراهم مي‌كند.