توليد اتانول زيستي از ضايعات نان با هيدروليز آنزيمي و تخمير با مخمر ساكارومايسس سرويزيه

ضايعات نان از ضايعات مواد غذايي رايج در جهان است. هدف از اين تحقيق، بررسي اثر متغيرهاي زمان قندسازي و نسبت ضايعات نان به آب (غلظت سوبسترا) بر ميزان گلوگز ضايعات نان و توليد اتانول زيستي از گلوگز حاصل از هيدروليزشدن آن است. ضايعات نان ابتدا به قطعات كوچك تقسيم و پس از آن با نسبت 1510 (w/v%) با آّب مخلوط شدند. از آنزيم هاي آلفاآميلاز براي مايع سازي و گلوكوآميلاز براي قندسازي استفاده شد. براي بررسي اثر متغيرهاي زمان قندسازي و غلظت سوبسترا بر مقدار گلوگز، از روش سطح پاسخ (طرح مركب مركزي) با نرم‌افزار ديزاين اكسپرت استفاده گرديد. قند حاصل از هيدروليز به روش كيت گلوكز اندازه گيري شد. ميزان آفلاتوكسين ضايعات نان (به عنوان شاهد) و نمونۀ بهينۀ حاصل از فرآيند هيدروليز (نمونه با بيشترين ميزان گلوگز) اندازه گيري شد. از مخمر ساكارومايسيس سرويزيه براي فرآيند تخمير استفاده شد. نتايج تحقيق نشان داد كه بيشترين غلظت گلوگز در هيدروليز، مربوط به غلظت سوبستراي 150 گرم بر ليتر و زمان قندسازي 48 ساعت به ميزان 100.21 گرم بر ليتر است. هيدروليز در غلظت هاي بيشتر و زمان هاي طولاني تر، به علت ايجاد ويسكوزيته و چسبندگي بالا، ميزان غلظت گلوكز را كاهش مي دهد در نتيجه اثر مطلوبي روي هيدروليز ندارد.معلوم شد فرآيند هيدروليزشدن آفلاتوكسين B1 و B2 را به ترتيب به ميزان 76 درصد و 16 درصد كاهش مي دهد. بيشترين مقدار اتانول زيستي در فاز تخمير، 45.35 گرم بر ليتر با بازده 88.7 درصد در زمان 36 ساعت به دست آمد كه مي تواند به دليل مصرف گلوكز توليد شده در مرحلۀ هيدروليز شدن به واسطۀ رشد مناسب تودۀ سلولي در تخمير در اين مدت زمان باشد؛ زمان مناسب براي فرآيند تخمير 36 ساعت است.