آثار و نقش اليتيسم در توسعه سياسي و اقتصادي در كشور در عصر پهلوي دوم

The Sequels and Role of Elitism in the Political and Economic Development of the Country in the Second Pahlavi era

هدف پژوهش حاضر، بررسي فهم نخبگان و استعدادهاي برتر از جايگاه خود در نظام اجتماعي ايران است؛.تحقيق حاضر كه به روش كتابخانه‌اي انجام گرفته، مشتمل بر دو بخش است اين تحقيق به مباني تئوريك نخبه گرايي، به جامعه شناسي طبقات اجتماعي از ديدگاه ماركس. همچنين اليتيسم، پلوراليسم و نقد دموكراسي و همچنين تبيين مناسبات قدرت در جامعه ايران در دوران قاجار و پهلوي مي پردازد كه به تفكيك در مورد دوران قاجار، سلطنت رضاشاه و سلطنت محمد رضا شاه بحث مي گردد. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه صورت بندي مفهوم دموكراسي در غرب در قالب "پلوراليسم اليتيستي" يا "پلوراليسم نخبگان" برخاسته از تحول ساختار كاپيتاليستي است. زيرا ويژگي هاي اساسي سرمايه داري قرن بيستم را بدون ترديد بايد در سلطه اقتصادي بنگاههاي بزرگ و افول سرمايه داري رقابتي جستجو كرد. شاه كه در مركز مدار اليتيسم قرار داشت همچنين شاه مي توانست نخبگان غير حاكم از طبقات پايين را وارد مدار اليتيسم كند. ساختار نخبه گرايي در دوره پهلوي هم داراي ويژگي هايي چون شاه مداري، اشراف سالاري به جاي شايسته سالاري، كنترل مشاركت سياسي و موازنه قوا ميان نخبگان بود

The purpose of this study is to investigate the understanding of elites and top talents of their position in the Iranian social system; the present study, which is conducted in the library method, consists of two parts. It deals with theoretical foundations of elitism, pluralism, social classes from Marx point of view and the critique of democracy, as well as the explanation of power relations in Iranian society during the Qajar and Pahlavi eras, which discuss the Qajar period, the reign of Reza Shah and the reign of Mohammad Reza Shah separately. The results of the research show that the formulation of the concept of democracy in the West in the form of "elitist pluralism" arises from the evolution of the capitalist structure. Because the basic features of twentieth-century capitalism must undoubtedly be sought in the economic domination of large enterprises and the decline of competitive capitalism. The Shah, who was at the center of the orbit of the elitism, could also bring the non-ruling elites from the lower classes into the orbit of the elitism. The structure of elitism in the Pahlavi period also had characteristics such as monarchy, aristocracy instead of meritocracy, control of political participation and balance of power among the elites.