خنده و كنش جنسي در بن مايه «دختري كه نمي خندد»

Laughter and Sexual Act in the Motif of The Girl who Never Laughs

نگارندگان در نوشتار پيش رو بر آن اند تا به تبيين و تحليل بن مايه اي در قصه هاي ايراني بپردازند كه ناشناخته مانده است: خنداندن دختري كه نمي خندد. خنداندن دختر در اين بن مايه، كه شرط ازدواج با اوست، از يك سو كنشي است جادويي كه باروري او را درپي دارد و از ديگر سو كنشي است جنسي؛ بدين معنا كه با آميزش جنسي گره مي خورد. بر اساس پيوند ميان قصه پريان و باورهاي ديني كهن مي توان ردپاي دو گونه از انديشه جادويي ديني را در بن مايه يادشده يافت: نخست، تفكري كه زن را براي بار گرفتن بي نياز از مرد مي داند و باروري را مرهون كنشي جادويي، همچون خنده، مي بيند؛ و دوم، انديشه اي كه نقش مرد را در فرايند بارورسازي زن شناخته و پذيرفته است. افزون بر اين، بر پايه پيوند ميان قصه پريان و اسطوره مي توان اسطوره مرتبط با اين بن مايه را بازيافت؛ اسطوره اي كه اكنون در ميان اساطير شناخته شده ايراني از آن نشاني نمي يابيم.

Girl who Never Laughs. Making the girl to laugh is the condition for marrying her. This motif is a magical act leading to the girl's gestation. It is also a sexual act that links to sexual intercourse. Because of the connection between fairytale and old religious beliefs, it is possible to apperceive two kinds of magical-religious thought in the mentioned motif: based on the first idea, a woman does not need a man to get pregnant and thus pregnancy is related to magical performances like laughter. In the second idea, the role of men in the process of childbearing has been recognized and accepted. Moreover, based on the connection between myth and fairytales, we can retrieve the myth associated with this motif which is now unknown among Iranian mythology.