بررسي زير و بمي ذاتي در واكه هاي خيشومي و دهاني گونه خودبخودي فارسي

Intrinsic F0 of Nasal and Oral vowels of Persian Spontaneous speech

هدف از اين پژوهش، بررسي زيروبمي ذاتي در واكه هاي خيشومي و دهاني گونه خودبخودي فارسي است. به اين منظور واكه هاي دهاني و خيشومي از پيكره زبان فارسي گفتاري فارس دات استخراج شده اند وسپس توسط نرم افزار پرت مورد تحليل قرار گرفته اند. نتايج نشان مي دهند كه تمايز معني داري ميان مقادير فركانس پايه در دو گروه واكه هاي خيشومي و واكه هاي دهاني وجود دارد ولي تنهادر گروه واكه هاي پيشين (i, e, a)، مقادير فركانس پايه در واكه هاي خيشومي بيشتر از همتاي دهاني آن ها است. با توجه به اينكه در واكه هاي پسين فارسي مشخصه گردي لب ها نيز وجود دارد به نظر مي رسد كه گردي لب ها باعث كاهش خيشومي شدگي در واكه هاي پسين و در نتيجه كاهش مقادير فركانس پايه در آن ها شده است. در زمينه زيروبمي ذاتي واكه ها، نتايج اين نوشته نشان مي دهد كه در هر دو گروه واكه هاي خيشومي و دهاني، واكه هاي افراشته نسبت به واكه هاي افتاده، بطور معني داري زيروبمي ذاتي بيشتري دارند

The purpose of the study is to analyze the intrinsic F0 of nasal and oral vowels of Persian spontaneous speech. The data were elicited from the Farsdat corpus and were analyzed using the Praat program. The results show that the fundamental frequency of nasal and oral vowels is significantly different. However only nasal front vowels have significantly higher frequency than their oral counterpart. Regarding the fact that Persian back vowels are round, it seems that their roundness can reduce the nasalization of back vowels resulting in the reduction of their fundamental frequency. The results of the intrinsic F0 shows that in both nasal and oral vowels, intrinsic F0 of high vowels is significantly higher than low vowels.