بررسي تطبيقي دريافت در رمان «دوبليني‌ها» اثر جويس و «زنده بگور» صادق هدايت

فاقد عنوان لاتين

نظريه دريافت، بر اين فرض استوار است كه مخاطب، خود، توليد معنا مي‌كند. در اين نظريه هر مخاطب بر اساس موقعيت اجتماعي، تاريخي و تجربه ذهني‌اش، از متن درك و برداشتي دارد كه اين برداشت، ادراك و توقع او را از آنچه هست، بالاتر مي‌برد و او ديگر مخاطب قبل از خواندن آن متن نيست. يكي از روش‌هاي نويسندگي جيمز جويس(1882-1941م) و صادق هدايت(1281-1330ش)، استفاده از عناصر نظريه دريافت است. آن‌ها به خوبي توانسته‌اند، خوانندگان را با متن همراه سازند. هدف اصلي اين مقاله، يافتن نمونه‌هاي از عناصر نظريه دريافت(فضاي باز، فرجام باز، پايان دور از انتظار، زنجيره‌هاي نامطمئن، اشاره به بخش‌هايي از متني ديگر، نوشتن بر اساس بافت فرهنگي و طرح پرسش) مي‌باشد كه با استفاده از روش توصيفي- تحليلي و به شيوه تحقيق كتابخانه‌اي انجام شده است. نگارندگان مقاله بر آن‌اند تا با ارائه مثال‌هايي از داستان‌هاي كتاب «دوبليني‌ها» و مجموعه داستان «زنده بگور» شيوه‌هاي استفاده جويس و هدايت را از نظريه دريافت، بررسي و تبيين نمايند. خلاصه ماشيني: هدف اصـلي اين مقاله ، يافتن نمونه هاي از عناصر نظريه دريافت (فضاي باز، فرجـام بـاز، پايـان دور از انتظار، زنجيره هاي نامطمئن ، اشاره به بخش هايي از متني ديگر، نوشتن بر اساس بافـت فرهنگي و طرح پرسش ) ميباشد كه با استفاده از روش توصيفي- تحليلـي و بـه شـيوه تحقيق كتابخانه اي انجام شده است . جيمز جويس و صادق هدايت ، به عنوان نويسندگان مدرن در اين دو اثر(«دوبلينيها» و «زنده بگور») به عنوان نويسندگان پيشرو، از اين رويكردها و شگردها(فضاي باز، فرجام باز، پايان دور از انتظار، زنجيره هاي نامطمئن ، اشاره به بخش هايي از متني ديگر، نوشـتن بر اساس بافت فرهنگي و طرح پرسش ) در داستان نويسي استفاده نموده اند. ضرورت اين پژوهش در آن است كه خوانندگان بـيش از پـيش بـا نظريـه دريافـت و شيوه هاي مختلف آن و كاربردش در متن آشنا ميشوند و همچنين درمييابيم كه مـتن ، در دوره ها و زمان هاي متفاوت براي هر كدام از خوانندگان ، چه چيزي را مطرح ميكند و چگونه مـيتوانـد خواننـدگان را بـه فكـر وادارد و باعـث بـرانگيختن پاسـخ هـا در ذهـن خوانندگانشان شود و موجب ارتقاء ذهني و فكري آن ها گردد. فضاي باز برخي از نويسندگان عمدا در داستان هاي خود فضاي بازي را ميـان عناصـر مـتن بـه وجود ميآورند كه اين فضاها با توجه به نظر و سليقه خواننده با جملات يـا كلمـاتي پـر ميشود. داستان در قالب پرسش يكي ديگر از شيوه هايي كه جويس و هدايت در نگارش داستان هايشان به كار ميبرند، طرح پرسش است ، به اين شكل كه در بخش هايي از متن ، پرسش هايي مطرح ميسازند و جواب آن را به خواننده واگذار ميكند.

فاقد چكيده لاتين فارسي