پيشگيري از جرائم سرقت از طريق توسعه برنامه‌هاي آموزشي مراكز بازپروري در استان قزوين

مقدمه: اعتياد و موادمخدر در صدر مسائل اجتماعي جهان بـوده و مهـم‌تـرين چـالش اجتماعي دولت‎ها به‎شمار مي‎آيد. اعتياد به موادمخدر، علاوه بر بيماري‎ها، آسيب‌هاي فراواني براي فرد و جامعه دارد. اين تحقيق درصدد است به بررسي پيشگيري از جرائم سرقت از طريق توسعه برنامه‌هاي آموزشي مراكز بازپروري در استان قزوين بپردازد. روش: اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر ماهيت، توصيفي و همبستگي است. داده‌ها به روش كتابخانه‌اي و تحقيق ميداني با استفاده از ابزار پرسشنامه جمع‌آوري شده است. جامعه آماري تحقيق، مديران وكارشناسان استاني در بهزيستي و سازمان‌هاي همكار با شوراي هماهنگي مبارزه با موادمخدر استان مي‎باشد كه با استفاده از فرمول كوكران تعداد 146 نفر به‎عنوان حجم نمونه به روش نمونه‌گيري احتمالي طبقه‌اي تعيين شد. روايي محتواي ابزار با استفاده از روش صوري و تحليل عاملي و پايايي پرسشنامه نيز با استفاده از ضريب آلفاي‌كرونباخ معادل 0.832 محاسبه شده است. جهت تجزيه‎وتحليل داده‌ها از روش‌هاي آماري همبستگي پيرسون و رگرسيون، تي‌تك متغيره با استفاده از نرم‎افزار spss نسخه 20 استفاده شد. يافته‌ها: يافته‌ها نشان مي‌دهد كه آموزش‎هاي اشتغال و كارآفريني، آموزش‎هاي اجتماعي و فرهنگي، آموزش‎هاي روان‎شناختي و مذهبي به ترتيب، 20.8، 14.1 و 15.8، توانايي تبيين پيشگيري ازجرائم سرقت را دارا مي‎باشند. همچنين، بين وضعيت موجود و مطلوب متغيرهاي تحقيق تفاوت معناداري وجود داشته و متغيرآموزش‎هاي اجتماعي و فرهنگي داراي بيشترين تأثير و آموزش‎هاي اشتغال و كارآفريني داراي كمترين تأثير بر پيشگيري از جرائم سرقت بوده‌اند. نتيجه گيري: نتايج پژوهش بيانگر اين است كه ميانگين تأثير آموزش‎هاي مراكز بازپروري بر پيشگيري از جرم، در وضعيت مطلوب در سطح P 0.05 به‎طور معناداري پايين‌تر از حد مورد انتظار است و توجه به توسعه كمي وكيفي اين‎گونه آموزش‌ها، تأثير زيادي در كاهش گرايش به سوي ارتكاب جرائم سرقت داشته و نقش مؤثري در ارتقاء نظم و امنيت اجتماعي در جامعه ايفاء مي‌كند.