نقد و بررسي ترجمۀ «فاطمه جعفري» از رمان اعترافات «ربيع جابر» براساس نظريۀ گرايش‌هاي ريخت شكنانۀ «آنتوان برمن»

ترجمه متن ادبي، سخت‌ترين نوع ترجمه است و با چالش‌هاي ويژه‌اي روبه‌رو است كه باعث دشواري بيش از پيش ترجمه مي‌شود. اين نوع از ترجمه، نيازمند بحث‌هاي نظري است تا راهكارهايي براي ترجمه بهتر وتوفيق بيشتر مترجمان ارائه دهد. «آنتوان برمن» مترجم، نظريه‌پرداز، فيلسوف و تاريخ نگار علم ترجمه است كه تحت تأثير فلسفه، نگاهي نو به مطالعات ترجمه داشت. برمن در جايگاه مترجم و نظريه‌پرداز، توجه ويژه‌ّاي به متن اصلي دارد و به وفاداري مترجم در ترجمه معتقد است. پژوهش حاضر كه با روش توصيفي تحليلي از نوع انتقادي سامان يافته است، ترجمه «فاطمه جعفري» بر رمان اعترافات «ربيع جابر» را براساس هفت مؤلفه از مؤلفه‌هاي ريخت‌شكنانۀ متن «آنتوان برمن» شامل منطقي‌سازي، تطويل يا اطناب كلام، تفاخرگرايي، غنازدايي كيفي، غنازدايي كمّي، تخريب ضرب آهنگ‌هاي متن، تخريب عبارات و اصطلاحات خاص زبان نقد و بررسي كرده است. برآيند پژوهش نشان مي‌دهد در بين مؤلفه‌هاي يادشده، اطناب كلام و تخريب ضرب آهنگ متن از پربسامدترين عوامل تحريف متن در ترجمه فاطمه جعفري است و اين مؤلفه‌ها در تفاخرگرايي نيز تأثير گذاشته و در مواردي شاهد افزايش مؤلفۀ تفاخرگرايي در ترجمه او هستيم. از جهت انتقال ساختار و محتوا نيز در مجموع، ترجمه‌اي وفادار به متن اصلي ارائه كرده و در حوزه‌هاي منطقي‌سازي، غنازدايي كيفي، غنازدايي كمّي و تخريب عبارات و اصطلاحات خاص زبان، كمترين انحراف را از متن اصلي داشته است. بسامد هر يك از مؤلفه‌هاي ريخت‌شكنانۀ موجود در ترجمه رمان اعترافات در قالب يك نمودار ميله‌اي نمايش داده شده است.