تعيين ارتفاع و ريسك روگذري سد هاي مخزني بر مبناي تحليل قابليت اطمينان (مطالعه موردي : سد نمرود)

عموما طراحي سدها و سازه هاي هيدروليكي وابسته به صورت قطعي انجام مي گيرد. در حاليكه عدم قطعيت هاي زيادي در برآورد پارامتر هاي طراحي نظير ارتفاع سد ها و ابعاد سرريز وجود دارد. در تحقيق حاضر بعد از مطالعه بر روي عدم قطعيت هاي مختلف در طراحي، تعيين ارتفاع و همچنين ريسك روگذري ناشي از سيلاب حدي بر اساس تحليل قابليت اطمينان مورد توجه قرار گرفت. براي اين منظور از روش شبيه سازي مونت كارلو كه يك روش معروف در تحليل قابليت اطمينان است، استفاده مي گردد. نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه در صورتيكه ارتفاع سد نمرود به عنوان مطالعه موردي برابر با 78/7 متر در نظر گرفته شود، سد 100 درصد در برابر سيلاب طراحي ايمن است و در اين حالت ريسك روگذري از روي سد ناشي از سيلاب كنترل برابر با 64 درصد مي باشد. همچنين محاسبات فوق در شرايط تغيير طول سرريز اوجي و تغيير سرريز اوجي به سرريز نيلوفري نيز تكرار گرديد. نتايج نشان داد كه ميزان تغييرات احتمال شكست با تغيير طول آبگذري در سرريز نيلوفري بيشتر از سرريز اوجي مي باشد.