جنگ هيبريدي : رويكرد ايالات متحده آمريكا در مواجهه باجمهوري اسلامي ايران

Hybrid Warfare: The US Approach to the Islamic Republic of Iran

آمريكا مهم ترين بازيگر بين المللي براي ايران در نيم قرن گذشته بوده است. با گذشت چهار دهه از پيروزي انقلاب اسلامي ،اين كشور همواره به دنبال تغيير مناسبات خود با ايران بوده است. حسرت ايالات متحده ي در از دست دادن نزديك ترين متحد خود در خاورميانه ، به تلاش گسترده ي اين كشور براي بازگرداندن شرايط پيش از انقلاب انجاميد. براي بازگشت به شرايط پيش از انقلاب اين كشور از ابتداي پيروزي انقلاب تا كنون رويكردهاي مختلفي را در مواجه با ايران در پيش گرفته است. به باور بسياري از تحليل گران و استراتژيست هاي نظامي ، ناكامي اين كشور از رويكرد جنگ سخت نظير حمله به طبس، جنگ عراق ، حمله ناو آمريكائي وينسس به هواپيماي مسافري ايران و نيز تهديد به حمله ي نظامي و يا رويكرد جنگ نرم نظير تبليغات ، جنگ رواني ، سبب شد تا در اواخر دهه ي چهارم و آغاز دهه ي پنجم رويكردي جديدي را در مواجه با ايران دنبال نمايد. رويكردي كه از آن در محافل سياسي و نظامي به عنوان جنگ تركيبي يا هيبريدي ياد مي شود. پژوهش حاضر با برشمردن شاخص هاي اين نوع از جنگ ، به بررسي مولفه هاي جنگ تركيبي آمريكا در قبال ايران مي پردازد. يافته هاي پژوهش مويد اين موضوع مي باشد كه غالب مولفه هاي جنگ تركيبي از مصاديق بارزي در رفتار هاي اين كشور در مواجه با ايران در اواخر دهه ي چهارم و آغاز دهه ي پنجم برخوردار است.

The United States has been the most important international player for Iran for the past half century. Four decades after the victory of the Islamic Revolution, this country has always sought to change its relations with Iran. The United States' longing for the loss of its closest ally in the Middle East led to a massive effort to restore pre-revolutionary conditions. To return to the pre-revolutionary conditions, this country has taken different approaches to Iran since the beginning of the victory of the revolution. According to many military analysts and strategists, the country's failure to approach a tough war approach such as the attack on Tabas, the Iraq war, the USS Vince attack on an Iranian airliner, and the threat of a military strike or soft war approach such as propaganda, war. Psychology led him to pursue a new approach to Iran in the late fourth and early fifth decades. An approach that is referred to in political and military circles as hybrid warfare. The present study, by enumerating the indicators of this type of war, examines the components of the US combined war against Iran. The findings of the study confirm that most of the components of the combined war have clear examples in the behavior of this country in the face of Iran in the late fourth decade and early fifth decade