بررسي عناصر برنامه درسي فزاينده و كاهنده اثرگذار بر فرسودگي تحصيلي (مطالعه موردي: دانشجويان دانشگاه كاشان)

هدف از اجراي اين پژوهش، بررسي عناصر برنامه درسي فزاينده و كاهنده اثرگذار بر فرسودگي تحصيلي دانشجويان بود. اين پژوهش كاربردي با روش پيمايشي انجام گرفته است. جامعه آماري پژوهش شامل دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه كاشان در سال تحصيلي97 -1396 بود و نمونه پژوهش با روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شد. ابزار گرد‌آوري اطلاعات پرسشنامه استاندارد مسلش و دو پرسشنامه محقق‌ساخته عوامل كاهنده و عوامل فزاينده فرسودگي تحصيلي بود. براي پرسشنامه‌هاي مذكور از روايي محتوايي و سازه استفاده شد. پايايي پرسشنامه با ضريب آلفاي كرونباخ براي فرسودگي تحصيلي0.897، براي عوامل كاهنده فرسودگي تحصيلي 0.947 و براي عوامل فزاينده فرسودگي تحصيلي 0.953 به دست آمد. به‌منظور تجزيه و تحليل داده‌ها، از نرم‌افزارهاي AMOS22و SPSS22  در دو سطح آمار توصيفي و استنباطي استفاده شد. نتايج نشان داد كه ميزان فرسودگي تحصيلي دانشجويان دانشگاه كاشان پايين‌تر از حد متوسط است. همچنين نتايج نشان داد كه از ميان عوامل چهارگانه در كاهش فرسودگي تحصيلي، عامل روش تدريس و عامل ارزشيابي و از عوامل چهارگانه در افزايش فرسودگي تحصيلي، عامل هدف‌هاي آموزشي و عامل ارزشيابي به ترتيب بيشترين و كمترين نقش را در افزايش و كاهش فرسودگي تحصيلي دانشجويان به خود اختصاص داده‌اند.