صفت هنري در بوف كور صادق هدايت

Epithet in the Boof-e koor-e Sadeq Hedayat

صفت هنري، نوعي شگرد ادبي است كه در نظم و نثر براي بيان هنرمندانه معاني و مفاهيم و نشان دادن عواطف و احساسات به كار گرفته مي شود. صادق هدايت، از نويسندگان و پايه گذاران داستان مدرن فارسي است كه در آثار خود، به خصوص بوف كور، از اين شگرد ادبي استفاده كرده است. در اين مقاله به روش توصيفي - تحليلي به بررسي اين شگرد پرداخته شده تا ضمن نماياندن يكي از زيبايي هاي اين اثر، توانايي هنري و ذوق زيباي نويسنده آن نيز مشخص شود. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه بيشترين صفات هنري به كاررفته در بوف كور، به ترتيب صفات هنري مركب و ساده هستند كه در قالب هاي تشبيه، استعاره، كنايه، تشخيص، بزرگ نمايي و تنسيق الصفات آمده اند و بيشترين بسامد، متعلق به صفت هنري تشخيص وكمترين، متعلق به استعاره است.

Epithet is a literary technique used in poetry and prose to express artistic meanings and concepts and to express emotions and feelings. Hedayat is one of the authors and founders of modern Persian fiction who has used this literary technique in his works, especially Blind Owl. In this article, this technique has been studied in a descriptive-analytical way, in order to show one of the beauties of this work, to determine its artistic ability and the beautiful taste of its author. The results show that most of the epithet used in Blind Owl are compound and simple, epithet which are in the form of similes, metaphors, ironies , personification, bombast, and conglobatio, and the highest frequency belongs to the personification epithet and the lowest belongs to metaphor.