تنوع غذايي در مناطق روستايي استان خراسان‌رضوي و متغيرهاي تعيين كننده آن

بررسي وضعيت امنيت غذايي جامعه و شناسائي متغيرهاي تعيين كننده آن بويژه در مناطق روستايي، اهميت بسزائي دارد. تحقيق حاضر با هدف تحليل وضعيت تنوع غذايي خانوارهاي روستايي استان خراسان رضوي انجام گرفت. براي اين منظور از دو شاخص بري و شمارش گروه هاي غذايي براي بررسي تنوع غذايي استفاده شد. جامعه آماري تحقيق شامل كليه خانوارهاي روستايي استان خراسان رضوي در سال 1398 مي‌باشد كه با استفاده از فرمول كوكران 400 خانوار براساس روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چندمرحله اي انتخاب و داده هاي موردنياز از طريق مصاحبه و تكميل پرسشنامه استخراج گرديد. نتايج تحقيق نشان داد كه ميانگين شاخص هاي تنوع غذايي شمارش گروه هاي غذايي و بري در منطقه به ترتيب برابر با 6.08 و 0.83 بود و خانوارها از نظر مصرف تعداد گروه هاي غذايي در سطح متوسط تنوع غذايي و از نظر سهم مصرف گروه هاي غذايي در سطح متوسط رو به پائين تنوع غذايي مي‌باشند. سپس عوامل مؤثر بر سهم برابر گروه هاي غذايي با بهره گيري از شاخص بري و مدل لاجيت ترتيبي تعيين شد. همچنين نتايج حاصل از لاجيت ترتيبي نشان داد كه متغيرهاي جنسيت، تحصيلات، وضعيت مسكن، هزينه ماهيانه غذا، شاخص قدرت خريد خانوار، شاخص آگاهي، دسترسي به بازار و كمك هاي غذايي در جهت مثبت و متغيرهاي سن، فاصله تا مراكز خريد و شاخص تورم موادغذايي در جهت منفي بر سطح تنوع غذايي (سهم برابر گروه هاي غذايي) خانوار تأثيرگذار مي باشند.