ارزيابي پيامد‌هاي دروني‌سازي اثرات جانبي آلودگي آب بر مديريت كمي و كيفي حوضه آبريز زاينده‌رود

بروز چالش‌هاي اخير در وضعيت منابع آبي حوضه آبريز زاينده‌رود، منجر به آن گرديده است كه زاينده‌رود نيز از آلودگي آب در امان نماند و تامين آب با كيفيت مناسب به عنوان يك چالش‌ اساسي در اين حوضه محسوب گردد. از اين‌رو ارائه يك الگوي كشت هدفمند از طريق كاهش اثرات جانبي آلودگي مصرف آب ناشي از فعاليت‌هاي كشاورزي براي حوضه آبريز رودخانه زاينده‌رود مي‌تواند نقش موثري در مديريت كمي و كيفي منابع آب حوضه ايفا نمايد. براي اين منظور مدل شبيه‌سازي هيدرولوژيكي (مدل WEAP) با مدل بهينه‌يابي اقتصادي تلفيق و در مرحله‌ي بعد، اثرات جانبي آلودگي آب با استفاده از مدل SWAT شبيه‌سازي و به‌عنوان ورودي و يك محدوديت زيست‌محيطي به مدل يكپارچه سطح حوضه اضافه شده است. داده‌هاي مورد نياز اين الگو به سه شيوه تحقيق پيمايشي، مطالعات و گزارشات اسنادي و استفاده از نظرات كارشناسان و خبرگان طي سال‌هاي آماري 91-1390 جمع‌آوري شد. نتايج پارامترهاي هيدرولوژيكي در الگوي بهينه اقتصادي نشان داد كه مي‌توان با بكارگيري سياست‌هاي حفاظت منابع آب، اثرات تغيير اقليم در منطقه را تعديل بخشيد. همچنين مقايسه الگوي بهينه اقتصادي و اقتصاديزيستي نشان داد كه مي‌توان ضمن بهبود بازده برنامه‌اي به ميزان 12 ميليون ريال، ميزان تلفات نيترات كمتر از حد مجاز در سطح حوضه را تحقق بخشيد.