مسئوليت كيفري كاربر خودروي خودران در قبال صدمات وارده توسط آن‌

پيشرفت فناوري باعث توليد خودرويي شده است كه نياز به راننده انساني ندارد. در سال 1396 اولين خودرو خودران در ايران با موفقيت آزمايش شد و در همان ماه رئيس پليس راهور ناجا تردد خودروهاي خودران را به دليل فقدان قوانين مربوطه و مشخص نبودن مسئول در تصادفات احتمالي اين خودروها، ممنوع اعلام كرد. از اين‌رو، نوشتار حاضر در صدد بررسي اين امر است كه چگونه با قوانين كيفري فعلي، ميتوان مسائل ناشي از صدمات ايجاد شده توسط خودرو خودران حل و فصل كرد. نوشتار حاضر با رويكرد توصيفي تحليلي با تطبيق مقررات موجود بر پديده نوظهور خودروي خودران پيش رفته و در نهايت پس از تحليل موضوع نتيجه‌گيري مي‌نمايد كه مبناي اعمال مسئوليت بر كاربر خودران در سطح صفر، يك و دو همانند خودروهاي معمولي مي‌باشد چرا كه در نهايت هر نتيجه‌اي كه از تركيب رانندگي كاربر و سيستم‌هاي كمك‌ راننده حاصل شود، منتسب به كاربر است. مبناي اعمال مسئوليت در سطح سه، ترك فعل كاربر مي‌باشد. خودران سطح چهار تركيبي از خودران سطح سه و پنج مي‌باشد و در خصوص مسئوليت كاربر آن، تركيبي از مسئوليت در سطح سه و مسئوليت در سطح پنج مي‌تواند اعمال ‌شود. در خصوص خودران سطح پنج تسبيب مبناي مسئوليت كاربر مي‌باشد.