آنتروتوكسمي در گوسفندان منطقه اهواز؛ مطالعه پاتولوژي، باكتريولوژي، سرولوژي و مولكولي

تيپ D كلستريديوم پرفرينجنس، عامل بيماري حاد و كشنده اي به نام آنتروتوكسمي بوده كه غالباً گوسفند و بز را درگير مي كند.  هدف از اين مطالعه، ارزيابي جنبه هاي پاتولوژي، باكتريولوژي، سرولوژي و مولكولي اين بيماري در گوسفندان منطقه ي اهواز بوده است.  بدين منظور در فاصله ي زماني 23 ماهه،20 رأس گوسفند مشكوك به آنتروتوكسمي، (بر پايه ي اطلاعات باليني) به طور معمول كالبدگشايي شده و نمونه هاي لازم از آن ها جهت آزمايش هاي بعدي اخذ گرديد.  در 50 درصد از دام ها مرگ ناگهاني به عنوان بارزترين يافته ي باليني گزارش شده بود.  معمول ترين نشانه هاي آسيب شناسي مشاهده شده در حيوانات مزبور خون ريزي اندوكارد (70 درصد)، پنوموني بينابيني (65 درصد)، ادم و خون ريزي مغزي (60 درصد) و نكروز حاد لوله اي (65 درصد) بود.  علاوه بر اين در 50 درصد از دام هاي مزبور، گلوكوزاوري نيز به اثبات رسيد.  بررسي هاي معمول باكتريولوژيك بر روي محتويات روده، نشان دهنده ي جداسازي 6 جدايه مشكوك به كلستريديوم پرفرينجنس بود كه بر پايه ي يافته هاي PCR، 4 جدايه تيپ A و 1 جدايه از هر يك از تيپ هاي C و D بودند.  تشخيص توكسين در محتويات روده با استفاده از آزمون الايزاي غيرمستقيم صورت پذيرفت كه نتايج آن با يافته هاي PCR هم خواني داشت.  با فرض ضايعات مغزي و گلوكوزاوري به عنوان شاخص آنتروتوكسمي تيپ D، وقوع آنتروتوكسمي در حداقل 50 درصد نمونه ها مورد گمان است كه البته با يافته هاي ديگر آزمون ها، هم خواني نداشت.  يافته هاي اين مطالعه نشان دهنده ي اهميت تازه بودن نمونه ها در نتايج آزمون هاي قابل استفاده براي رديابي كلستريديوم پرفرينجنس و توكسين هاي آن، است.  همچنين با توجه به سابقه ي واكسيناسيون در اغلب حيوانات مورد مطالعه، رعايت اصول واكسيناسيون در دامداري هاي محلي مورد ترديد است.