اثر انجماد شيشه اي تخمك هاي نابالغ گوسفند بر بيان ژن HSP70 در تخمك و بلاستوسيست هاي حاصله

انجماد شيشه اي سبب حذف بسياري از مشكلات مربوط به انجماد تخمك و جنين شده است.  از سويي برخي مشكلات در رابطه با توليد جنين در شرايط آزمايشگاهي ممكن است هر گونه تغيير در رونويسي ژنوم جنين را نشان دهد.  هدف از اين مطالعه بررسي تأثير انجماد بر بيان ژن HPS70 (از ژن هاي مربوط به استرس هاي محيطي) در جنين گوسفند است.  تعداد 120 مجموعه تخمك كومولوس گوسفند در مرحله ي وزيكول زايا از تخمدان گوسفندان كشتارگاهي بازيابي شد.  مجموعه ي تخمك كومولوس به منظور انجماد وارد محلول پايه ي HTCM (با 20 درصد FBS) قرار گرفته و بلافاصله روي كرايوتاپ منتقل شده و در نيتروژن مايع قرار گرفتند.  بعد از 48 ساعت از آغاز انجماد، تخمك ها به ترتيب در محلول هايW1 ، W2  و W3 (هر يك به مدت 5 دقيقه) گرمسازي شدند.  W1 شامل محلول پايه و 1 مول سوكرز، W2: شامل محلول پايه و 0.5 مول سوكرز و W3 محلول پايه و 0.25 مول سوكرز بود.  مجموعه ي تخمك كومولوس شيشه اي و گرم شده (60 عدد، گروه تيمار) و مجموعه تخمك كومولوس تازه (60 عدد، گروه كنترل) طبق روال عادي آزمايشگاهي با پايه ي SOF وارد فرايند IVM، IVF و IVC شدند.  سپس مراحل رشد تخمك و همچنين ميزان بيان ژن HSP70 نسبت به ژن β اكتين (به عنوان كنترل داخلي) بين بلاستوسيت و اووسيت قبل و بعد از انجماد مقايسه شد.  بر اساس نتايج حاصل از اين مطالعه انجماد شيشه‌اي بر روي جنين در مراحل مختلف تكوين تأثير معني دار داشت و باعث كاهش ميزان تكوين شد.  همچنين ميزان زنده‌ماني در گروه منجمد شيشه‌اي كاهش يافت و اين نكته مؤيد آن است كه انجماد تأثيرات منفي بر زنده ماني و ميزان تكوين دارد.  در مطالعه ي حاضر با در نظر گرفتن دو گروه تخمك هاي تازه و منجمد، ميزان بيان ژن HSP70 تغيير معني دار نشان داد ولي اين اختلاف ناشي از تأثير شيشه‌اي سازي نبود.  مرحله ي تكاملي جنين اثر معني داري بر بيان ژن HSP70 داشت ولي ميزان بيان در مراحل مختلف تكامل جنيني تحت تأثير شيشه‌اي شدن تخمك قرار نگرفت.