تأثير زوج‌درماني راه‌حل محور بر بخشودگي، خودتنظيمي هيجاني و دل‌زدگي زناشويي زوجين متقاضي طلاق

The Effect of Solution-Based Couple Therapy on Forgiveness, Emotional Self-Regulation and Marital Boredom of Couples Seeking Divorce

هدف: درمان راهحل محور يكي از انواع رويكردهاي درمان پست‌مدرن در حوزه خانواده و ازدواج است كه يافتن راهحل بهوسيله مراجع با همكاري درمانگر را مورد تأكيد قرار ميدهد. اين پژوهش باهدف تعيين اثربخشي زوجدرماني راهحل محور بر بخشودگي، خودتنظيمي هيجاني و دل‌زدگي زناشويي زوجين متقاضي طلاق انجام شد. روش: پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيشآزمون و پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري شامل تمامي زوجين متقاضي طلاق مراجعهكننده به مركز اورژانس اجتماعي شهر تهران در سال 1398 بود. با روش نمونهگيري در دسترس تعداد 30 نفر انتخاب و با شيوه تصادفي سازي در دو گروه آزمايش و گواه گمارش شدند. ابزارهاي پژوهش شامل چك‌ليست اطلاعات جمعيتشناختي-فرم محقق ساخته، مقياس دل‌زدگي زناشويي (پاينز، 1996)، مقياس بخشودگي بين فردي (احتشام زاده و همكاران، 1389) و مقياس تنظيم شناختي هيجان (گارنفسكي و همكاران، 2001) بود. گروه آزمايش 10 جلسه مداخله بهصورت 3 جلسه در هفته به مدت 2 ساعت دريافت كردند اما گروه گواه مداخلهاي دريافت نكردند. دادهها با روشهاي آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار)، آزمون تي و تحليل كوواريانس چند متغيري با SPSS/26 تحليل شد. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد كه زوجدرماني راهحل محور بر كاهش دل‌زدگي زناشويي گروه آزمايش در مرحله پس آزمون اثربخش بوده است (0/05>P). بين ميانگين نمره بخشودگي و تنظيم شناختي هيجان آزمودنيهاي دو گروه نيز در مرحله پسآزمون تفاوت معنادار بود (0/05>P). نتيجه‌گيري: زوجدرماني راهحل محور توانسته بر كاهش دل‌زدگي زناشويي و ارتقاي مهارت بخشودگي و تنظيم هيجان زوجين مؤثر واقع گردد. پيشنهاد ميشود مشاوران خانواده با بهرهگيري از اين روش درماني به حل مشكلات زوجي و خانوادگي كمك نمايند.

Purpose: Solution-oriented therapy is one of the types of postmodern treatment approaches in the field of family and marriage, which emphasizes finding solutions by clients in collaboration with the therapist. The aim of this study was to determine the effectiveness of solution-oriented couple therapy on forgiveness, emotional self-regulation and marital boredom of couples seeking divorce. Method: The research was quasi-experimental with pre-test and post-test design with a control group. The statistical population included all couples seeking divorce who referred to the Social Emergency Center in Tehran in 1398. By available sampling method, 30 people were selected and randomly assigned to experimental and control groups. Research tools include demographic information checklist - researcher-made form, marital boredom scale (Pinez, 1996), interpersonal forgiveness scale (Ehteshamzadeh et al., 2010) and cognitive emotion regulation scale (Garnefski et al., 2001) was. The experimental group received 10 sessions of intervention 3 sessions per week for 2 hours but the control group did not receive any intervention. Data were analyzed by descriptive statistics (mean and standard deviation), t-test and multivariate analysis of covariance with SPSS / 26. Findings: The results showed that solution-oriented couple therapy was effective in reducing marital boredom in the experimental group in the post-test phase (P <0.05). There was a significant difference between the mean forgiveness score and cognitive emotion regulation of the subjects in the two groups in the post-test stage (P <0.05). Conclusion: Solution-based couple therapy has been able to reduce marital boredom and improve forgiveness skills and regulate couples' emotions. It is suggested that family counselors use this treatment method to help solve marital and family problems.