طراحي الگوي شادماني سازماني اعضاي هيئت علمي؛ الگويي برآمده از نظريه داده بنياد

شادي يكي از مهمترين عوامل تاثيرگذار در سازمان‌ها تلقي مي‌شود كه عواطف مثبت پرسنل را افزايش داده و با كاهش عواطف منفي، باعث افزايش بهره‌وري مي‌گردد. اعضاي هيئت علمي مهم‌ترين سرمايه انساني دانشگاه‌ها و موسسه‌هاي آموزش عالي محسوب مي‌شوند. بنابراين، پرداختن به مقوله نشاط و عوامل ايجادكننده آن در ميان اعضاي هيئت علمي بسيار حائز اهميت است. هدف پژوهش حاضر، طراحي الگوي شادي سازماني اعضاي هيئت علمي بود كه از طرح نظام‌مند نظريه داده بنياد اشتراوس و كوربين استفاده شده است. بدين منظور با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند، با 26 نفر از اعضاي هيئت علمي دانشگاه‌هاي آزاد تهران به عنوان مطلعين كليدي در حوزه شادي سازماني و صاحبان آثار در اين حوزه، مصاحبه‌هاي عميق به عمل آمد و داده‌ها از مصاحبه‌ها استخراج گرديد. داده‌ها طي سه مرحله كدگذاري (باز، محوري و انتخابي) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت و نتيجه حاصل از آن 17 مقوله كلي بود كه در قالب مدل پارادايمي شامل راهبردهاي استقرار الگوي شادي سازماني (زمينه سازي ايجاد شادي سازماني)، شرايط محيطي مداخله‌گر (خصوصيات فردي اساتيد و دانشجويان)، ويژگي‌هاي زمينه‌اي (شرايط خانوادگي، كاري، رفاهي، تدريس و پژوهش، فرهنگ سازماني و اقتصادي)، شرايط علي (روابط اجتماعي، فضاي محيط كار، تجهيزات كاري، سيستم تشويقي و رفتار اخلاقي محيط كار)، پديده اصلي (شادي سازماني) و پيامدها (شهرت و اعتبار دانشگاه، افزايش كارايي دانشگاه و كاهش فرسودگي شغلي) جاي گرفتند. اين الگو فرايند عملياتي سازي الگوي شادي سازماني اعضاي هيئت علمي دانشگاه آزاد اسلامي واحدهاي تهران و روابط بين مقوله‌ها و ابعاد آن‌ها را منعكس ‌مي‌نمايد.

no abstract