تبيين شمول و كاربرد قاعده‌ي نفي سبيل بر گسترش فضاي سايبر

قاعده نفي سبيل، يكي از قواعد كليدي فقه الحكومه براي مقابله با هر گونه سلطه‌ي كفار و بيگانگان و ايراد خدشه بر استقلال جامعه اسلامي است. اين قاعده از مباني اساسي اصول تعاملات و توافقات بين‌المللي و سياست خارجي دولت اسلامي در جهت حفظ استقلال و استحكام دروني نظام اسلامي است. مراد از استقلال،‌ عدم سلطه كفار و بيگانگان در همه‌ي شئون اعم از سياسي، اقتصادي، ‌فرهنگي،‌ فناوري و زيستي است. با توجه به اين‌كه فضاي سايبر با جذابيت فناورانه خود و ايجاد اشتياق فوق‌العاده در بين آحاد مردم راه را براي گسترش و حضور حداكثر در تمام حريم‌هاي فردي و اجتماعي جامعه تسهيل كرده است. اين مقاله با روش كيفي بر آن است كه در ذيل مدلي با چهار منظر انگيزه‌ها،‌ معماري،‌ جريان اطلاعات و محتواي در گردش، رفتار فضاي سايبر از حيث سلطه ورزي مورد بررسي قرار دهد. بر اساس نتيجه احصاء شده، گسترش فضاي سايبر در ابعاد انگيزه‌ها،‌ معماري، جريان اطلاعات و محتواي در گردش، سلطه‌ و نفوذ كفار را به همراه دارد. لذا حكومت فقه بر گسترش فضاي سايبر اثبات شده و توسعه و گسترش بهره‌برداري اين فضا منوط به نفي و حذف نفوذ و سلطه‌ي كفار است. اين اثبات بايد منجر به اتخاذ دو اقدام پسيني و پيشيني توسط نظام اسلامي براي نفي اين سلطه‌ي همه‌جانبه در تمام منابع شكل‌گيري قدرت نوين در تمدن سايبر‌پايه شود. اقدام پسيني ناظر بر كنترل و كاهش نفوذ است و اقدام پيشيني در بردارنده‌ي مجموعه سازوكارهايي براي طرح ريزي فضاي سايبر عاري از نفوذ و سلطه‌ي كفار خواهد بود.

no abstract