نوع شناسي صحنه‌هاي ساختگي در پرونده‌هاي قتل و سازوكارهاي شناسايي آن

فاقد عنوان لاتين

زمينه و هدف: صحنه‌سازي جرم، عملي جنايي و آگاهانه است كه توسط مجرم، قبل يا حين يا بعد از ارتكاب جرم و با هدف منحرف كردن مسير تحقيقات و گمراهي مأموران تحقيق انجام مي‌شود تا از اين طريق شك و ظن را از خود دور يا آن را به ديگري معطوف كند. هدف اين تحقيق، شناسايي اين نوع تغييرات و رفتارهاي هدفمند در صحنۀ جرم قتل و ارائه راهكار در خصوص كشف آن‌هاست. روش: اين تحقيق از نوع توصيفي - تحليلي است كه با تكنيك تحليل محتواي كمّي صورت گرفته است. جامعۀ آماري آن، 58 مورد از پروندههاي قتلِ صحنه‌سازي‌شده در سه سال منتهي به سال 99 در كشور ايران است كه به صورت هدفمند انتخاب شده‌نداند. ابزار اندازه‌گيري تحقيق، پرسشنامۀ معكوس است كه اطلاعات استخراج شده از آن بر پايۀ آمار، ارقام و فراواني مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته‌اند. يافته‌ها: يافته‌هاي تحقيق نشان داد كه مجرمان، صحنه‌هاي قتل را از طريق نمايش حوادثي چون حريق، گاز‌گرفتگي، تصادف يا واژگوني خودرو، حملۀ افراد ناشناس، خودكشي، فوت بر اثر بيماري و غيره صحنه‌سازي كرده‌اند كه نمايش حادثهِ حريق و گازگرفتگي با تقريباً 28 درصد، بيش‌ترين و نمايش خودكشي به جاي قتل با 17 درصد در رتبۀ بعدي قرار دارد. نتيجه‌گيري: در تمام قتل‌هاي صحنه‌سازي‌شده، بين مجرم و قرباني يك رابطۀ قبلي وجود داشت و صحنه‌سازان جرم براي نمايش صحنۀ جرم از اقداماتي چون جعل اظهارات (صحنه‌سازي كلامي)، خلق شواهد جديد، پاكسازي شواهد، حذف يا از ميان بردن شواهد از صحنه جرم استفاده مي‌كردند كه با توجه به يافته‌هاي فوق، مأموران تحقيق لازم است پس از ورود به صحنه‌هاي جرم قتل، به موارد پيش‌گفته توجه كافي داشته باشند.

فاقد چكيده لاتين