بررسي مقايسه اي اثر هارمين و آگونيست گرلين بر ترشح انسولين و c - پپتيد

study of comparative effects of harmine and ghrelin agonist on insulin and c-peptide secretion

توانايي ترشح انسولين از سلول هاي بتاي جزاير لانگرهانس از يك سو و سركوب فاكتورهاي افزايش دهنده غلظت هاي سرمي گلوكز از سوي ديگر؛ در بيماران مبتلا به اختلالات متابوليسمي از جمله ديابت اهميت زيادي دارد. هدف از اين مطالعه مقايسه اثرات هارمين با آگونيست گرلين (به عنوان سركوبگر ترشح انسولين) بر ترشح انسولين و c - پپتيد در رده سلولي PANC-1و غلظت گلوكز داخل سلولي در رده سلولي HT1080 بوده است. مواد و روش ها جهت انجام اين كار رده هاي سلولي از مركز ذخاير ژنتيك ايران خريداري و پس از پاساژ سلولي و آماده سازي، تحت تيمار با دوزهاي هارمين 0/01, 0/1, 1, 10 , 100 μg /ml و آگونيست گرلين با دوزهاي 0/05, 0/5, 5, 50 , 500 μg / ml قرار گرفتند و ضمن انجام تست MTT، ميزان ترشح انسولين و c - پپتيد به روش الايزا سنجيده شد. يافته ها نتايج نشان داد كه هارمين به طور وابسته به دوز منجر به افزايش ترشح انسولين و c - پپتيد و نيز افزايش غلظت گلوكز داخل سلولي شده است و اثرات آن برعكس آگونيست گرلين بوده است. نتيجه گيري آنالوگ هاي هارمين مي توانند نويدبخش درماني منحصر به فرد براي ديابت انساني بوده و احتمالا به عنوان مهاركنندگان آگونيست گرلين مطرح باشند.

The ability to secrete insulin from the islets of Langerhans on the one hand and suppress the factors that increase serum glucose concentrations on the other; It is very important in patients with metabolic disorders such as diabetes. The aim of this study was to compare the effects of harmine with ghrelin agonist (as a suppressor of insulin secretion) on insulin secretion and c-peptide in PANC-1 cell line and intracellular glucose concentration in HT1080 cell line. Materials and Methods To do this, cell lines were purchased from the Iranian Genetic Resources Center and after cell passage and preparation, were treated with doses of 0/01, 0/1, 1, 10 and 100 μg /ml harmin and ghrelin agonists with doses of 0/05, 0/5, 5, 50 and 500 μg / ml. While performing MTT test, insulin secretion and c-peptide were measured by ELISA. Results The results showed that harmine dose-dependently increased insulin and c-peptide secretion as well as increased intracellular glucose and had the opposite effect of ghrelin agonist. Conclusion Harmine analogues could be a unique therapeutic promise for human diabetes and possibly serve as inhibitors of ghrelin agonists.