اثر سطوح مختلف آبياري بر عملكرد و كارايي مصرف آب خيار گلخانه اي

با توجه به بحران آب در كشور كاربرد كشت گلخانه‌اي جهت استفاده بهينه از منابع آب در حال گسترش است. هدف اين تحقيق، بررسي اثر سطوح آب آبياري بر عملكرد و برخي خصوصيات كمي و كارايي مصرف آب در كشت خيار (رقم نگين) گلخانه‌اي بود. به اين منظور، آزمايشي در قالب بلوك كامل تصادفي در سه تكرار اجرا ‌شد. تيمار آبياري شامل تيمار 100 درصد نياز آبي بر اساس رسيدن مكش تانسيومتر به 40 بار بود. دو تيمار ديگر آبي 20 درصد كمتر و بيشتر از نياز آبي 100 نيز اعمال شد. نتايج نشان داد نتايج نشان داد اثر تيمارهاي آبياري بر عملكرد، تعداد ميوه در بوته، تعداد ميوه‌هاي بدفرم، وزن متوسط يك خيار و كارايي مصرف آب تفاوت معني‌داري نداشت هرچند عملكرد، تعداد ميوه در بوته و متوسط وزن يك خيار با افزايش حجم آب آبياري افزايش و تعداد ميوه‌هاي بد فرم وكارايي مصرف آب كاهش يافت. تجزيه مركب نشان داد عملكرد، كارايي مصرف آب و تعداد ميوه در بوته در كشت تابستانه به طور معني‌داري از كشت زمستانه بالاتر بود. بطوري كه بالاترين عملكرد و كارايي مصرف آب به ترتيب در تيمار 120 و80 درصد تابستانه به مقدار 21.14 كيلوگرم در مترمربع و 49.0 كيلوگرم در مترمكعب بدست آمد. وزن متوسط يك ميوه در كشت زمستانه بالاتر بود. هرچند تعداد ميوه‌ها بدفرم در هر دو كشت از نظر آماري تفاوتي نداشت ولي درصد تعداد ميوه هاي بدفرم به تعداد كل ميوه‌ها در كشت زمستانه و تابستانه به ترتيب 33.2 و 17.6 درصد بود. حجم آب مصرفي در تيمار 80، 100 و 120 درصد نياز آبي در كشت زمستانه به ترتيب 0.271، 0.335 و 0.408 و در كشت تابستانه 0.360، 0.439 و 0.524 مترمكعب بر مترمربع بدست آمد. بر اساس نتايج آزمايشات در كشت زمستانه و تابستانه، اثر سطح آبياري بر عملكرد خيار گلخانه‌اي معني‌دار نبود. بنابراين به جاي آبياري كامل مي‌توان از 80 درصد نياز آبي استفاده نمود.