تحليل رويكرد فخررازي در مواجهه با قرائات در تفسير مفاتيح الغيب

ميزان پايبندي مفسر برجسته‌اي همچون فخررازي در اختيار يك قرائت و تفسير قرآن براساس آن از نكاتي است كه افق ديد مخاطب را در استفاده از تفسير فراخ‌تر مي‌نمايد. در اين پژوهش به شيوه‌ي تحليلي توصيفي رويكرد فخررازي در تفسير مفاتيح‌الغيب نسبت به اختلاف قرائات واكاوي گرديده است؛ بدين‌سان وي در مواجهه با اين موضوع گاه ساكت است و گاه تنها به ذكر اختلاف قرائات اكتفا نموده و در تفسير برخي آيات با ذكر دلايل به تحليل و ترجيح يك قرائت پرداخته است. استفاده وي از دانش قرائات جهت بسط معنايي يك آيه يا عبارت، همچنين تقويت يك معنا و ابهام‌زدايي از آيات مشكل، بهره‌هايي است كه اين مفسر از اين دانش در تفسير خويش از آن سود جسته است.