نقد اين هماني روايت طوفان قرآن از روايت‌هاي پيشيني با رويكرد هرمنوتيك مؤلف بنيان

پنداره اين هماني روايت‌هاي قرآني در رويه‌هاي ناهمسان گزاره‌هاي توصيفي و توصيه‌اي از متون پيشيني، در درازناي تاريخ اسلام از سوي بدخواهان و ناباوران قرآن كريم نمودار شد. اين گمانه در تنگناي انگاره ايدئولوژيكي ناباوران باهدف بي هويت نماياندن آموزه ها و گزاره‌هاي قرآن كريم، با شيوه‌هاي گوناگوني پردازش گرديد. پاسخگويي باورمندان قرآن در توالي زماني، از جهت روشي همبسته با شيوه اي ادعايي آنان از سنخ ايدئولوژي بود. خيزش دانش تجربي و پديدار شدن تئوري‌هاي نوين تجربي و فرافكني آن در نگره‌هاي فلسفي و ديني، ادعاي برگيري متن دين از نوشتار پيشيني در انگاره بينامتنيت جاي گرفت. رهيافت نوين همه آموزه‌هاي قرآن كريم به ويژه روايت طوفان را در گستره ساختاري و فهمي برگرفته از متون پيشين دانست. اين جستار با سامانه روشي هرمنوتيك، روايت قرآني طوفان نوح را در سطح متن، با مؤلفه‌هاي هرمنوتيكي مؤلف بنيان، در نسبت با متون اساطيري ميان رودان و عهديني، بررسي و نقد نمود و با عناصر گفتماني متني، انگاره استقلال آن پردازش كرد.