اثربخشي آموزش خود‌تنظيمي با تعامل شاخص توده بدني بر كنترل وزن، كاركردهاي اجرايي و تنظيم هيجان نوجوانان چاق و داراي اضافه‌وزن

با توجه به دشواري در تنظيم هيجان و كاركردهاي اجرايي نوجوانان چاق استفاده از مداخلات روان‌شناختي جهت تنظيم هيجان و بهبود كاركردهاي اجرايي نوجوانان چاق از اهميت بالايي برخوردار است. هدف اين پژوهش اثربخشي آموزش خودتنظيمي بر كنترل وزن، كاركردهاي اجرايي و تنظيم هيجان در نوجوانان چاق و داراي اضافه وزن بود. طرح پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي و با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش شامل نوجوانان چاق و داراي اضافه وزن شهر اصفهان بود كه در سال 1398 به مراكز بهداشت اين شهرستان مراجعه نموده‌اند. روش نمونه‌گيري به صورت در دسترس از ميان مراجعه‌كنندگان به مراكز سلامت شهر اصفهان انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه دشواري تنظيم هيجان گراتز و رومر (2004)، آزمون ويسكانسين و استروپ جهت سنجش كاركردهاي اجرايي بودند. داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس چندمتغيري تحليل شدند. نتايج تحليل‌هاي پژوهش نشان داد كه آموزش خودتنظيمي بر سطح توده بدني، تنظيم هيجان و كاركردهاي اجرايي شركت‌كنندگان مؤثر بود، با اين‌حال سطح توده بدني آزمودني‌ها به عنوان متغير مستقل دوم در نتايج پژوهش دخيل نبود. آموزش مبتني بر تنظيم رفتار بر شاخص توده بدني، تنظيم هيجان و كاركردهاي اجرايي بدون توجه به سطح چاقي و اضافه وزن شركت‌كنندگان مؤثر بود. با توجه به نتايج پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت آموزش خودتنظيمي مي‌تواند از طريق بهبود كاركردهاي اجرايي و تنظيم هيجان منجر به بهبود خودكنترلي و مديريت خوردن در نوجوانان شده و در نتيجه موجب كاهش سطح توده بدني آن‌ها مي‌شود.