مقايسه اثربخشي روان تحليل گري كارن هورناي و شناخت درماني بر سبك هاي حل تعارض زنان روان رنجور

پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي روان تحليل‌گري هورناي و شناخت‌درماني بر سبك‌هاي حل تعارض زنان روان‌رنجور شهر تهران انجام شد. روش پژوهش از نوع نيمه‌آزمايشي و با طرح كاربندي كنترل شده تصادفي با دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل مي باشد. جامعه آماري شامل زنان متاهلي است كه در سال 1395 و 1396 به علت مشكلات ارتباطي با همسر به مراكز مشاوره شرق شهر تهران مراجعه كردند. نمونه پژوهش از نوع نمونه در دسترس و شامل 45 زن متاهل است كه با توجه به نتايج پرسشنامه سه وجهي هورنايكوليج توزيع شده قبل از مداخله، روان رنجور محسوب مي‌شدند. گروههاي آزمايشي پانزده جلسه مشاوره فردي با رويكرد شناخت‌درماني يا روان‌ تحليل‌گري هورناي، دريافت كردند. پرسشنامه سبك‌هاي حل تعارض رحيم در سه مرحله قبل از مداخله، مرحله مياني و پايان مداخله در بين گروه‌هاي آزمايشي و به صورت همزمان براي گروه كنترل توزيع شد. داده‌ها با روش تحليل واريانس اندازه‌گيري‌هاي مكرر مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد اثر زمان بر سبك‌هاي حل تعارض يكپارچه، اجتنابي، مسلط و ملزم شده معنادار بوده است. سبك حل تعارض يكپارچه، در هر دو گروه آزمايش افزايش معناداري يافت و برخلاف آن سبك حل تعارض اجتنابي كاهش معناداري يافت. دو گروه در مقايسه با يكديگر تفاوت معناداري نداشتند. سبك حل تعارض مصالحه در گروه شناخت‌درماني در مقايسه با گروه كنترل و گروه روان‌ تحليل‌گري هورناي، افزايش معناداري يافت در حالي‌كه سبك حل‌تعارض ملزم‌ شده در گروه روان‌ تحليل‌گري هورناي در مقايسه با گروه كنترل و شناخت‌درماني، كاهش معناداري يافت.