پيش‌بيني شبكه‌هاي آبراهه با استفاده از مدل زير جاذبه و الگوريتم ژنتيك در محيط GIS

آبراهه‌ها، زهكش در يك حوضه آبخيز محسوب مي‌شوند كه تاثير زيادي بر روي ويژگي‌هاي فيزيوگرافي، هيدرولوژي، فرسايش و رسوب يك حوضه آبخيز دارند. هدف از اين مطالعه، استفاده از مدل جاذبه به منظور افزايش قدرت تفكيك مكاني مدل رقومي ارتفاع (DEM) و استفاده از الگوريتم ژنتيك به منظور پيش‌بيني آبراهه‌ها در آينده و مقايسه نتايج آن با خطوط آبراهه مستخرج از DEM با قدرت تفكيك ۳۰ متر است. براي استخراج DEM‌هاي با قدرت تفكيك بالاتر، در مدل جاذبه براي توليد زيرپيكسل ها از مقياس ۳ و مدل همسايگي چهارگانه كه داراي دقت بالاتري هستند استفاده شد. از DEM حاصل از مدل جاذبه، به عنوان داده ورودي براي پيش‌بيني و استخراج آبراهه‌هاي منطقه مورد مطالعه با استفاده از الگوريتم ژنتيك در آينده استفاده شد. در الگوريتم ژنتيك، بهينه‌سازي و پيش‌بيني شبكه‌هاي رودخانه بر اساس تابع «نيروي جريان» و با ايجاد تغييرات در بالا آمادگي‌ها و رسوب‌گذاري‌ها در منطقه مورد مطالعه انجام شد. نتايج حاصل از مدل جاذبه نشان داد كه مقياس ۲ با مدل همسايگي ۲ گانه داراي دقت بالاتري نسبت به ديگر همسايگي‌ها براي استخراج DEM با قدرت تفكيك بالاتر است. همچنين نتايج حاصل از الگوريتم ژنتيك، نشان دهنده تغيير درجه آبراهه‌هاي منطقه مورد مطالعه در طول زمان نسبت به وضع موجود است، به طوري كه درجه تعدادي از آبراهه‌هاي درجه اول در آينده به درجه ۳ تغيير خواهد كرد كه علت آن فرسايش آبراهه‌هاي درجه كمتر و اضافه شدن به آبراهه‌هاي درجه بالاتر است. از نتايج اين تحقيق، مي‌توان براي پيشنهاد محل‌هاي مناسب ايجاد بندهاي انحرافي و يا محل‌هاي مناسب براي احداث سازه‌هاي مختلف با توجه به تغييرات در مورفومتري آبراهه‌ها در آينده، استفاده كرد.