بررسي كيفي تجربه زيسته خانواده‌هاي گسسته و درهم‌تنيده دركنارآمدن با قرنطينه در دوره شيوع كوويد-19

پژوهش حاضر با هدف بررسي تجربه زيسته خانواده‌هاي گسسته و درهم‌تنيده در كنار آمدن با قرنطينه در دوره شيوع كوويد19 انجام شد. به منظور انجام اين پژوهش كيفي، از بين دانشجويان دانشگاه تبريز 11 خانواده گسسته و 5 خانواده درهم تنيده به شيوه نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. جهت غربالگري از مقياس انطباق پذيري و همبستگي خانواده (FACES-III) استفاده شد. روش اصلي جمع‌آوري داده‌ها، مصاحبه‌هاي نيمهساختارمند با سوالات باز بود و داده‌ها با روش اسميت مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. صحت و اعتبار پژوهش حاضر ريشه در چهار محور «باورپذيري، انتقال‌پذيري، تصديق‌پذيري و اطمينان‌پذيري» داشت. يافته‌هاي حاصل از تجربيات خانواده‌ها در هفت مضمون اصلي «چتر اطلاعاتي»، «راهبردهاي حمايتي»، «عوامل افزايش استرس»، «عوامل كاهش استرس»، «عوامل تعارضات خانواده»، «راهبردهاي حل تعارضات خانواده» و «عوامل ايجاد كم‌توجهي نسبت به نكات پيشگيري» و چندين زير مضمون خلاصه گرديد. به طور كلي نتايج نشان ميدهد، مسئوليت‌پذيري و تعهد اعضاي خانواده نسبت به مديريت شرايط در مواقع بحراني مثل شيوع ويروس كوويد19 و قرنطينه خانگي از ساختار خانواده تاثير مي‌پذيرد. مشاركت اعضا در خانواده‌هاي گسسته، كمتر وجود دارد و هر چند خانواده‌هاي درهم‌تنيده، آسيب‌هاي ويزه خود را براي اعضا دارند؛ كه نداشتن استقلال فردي يكي از اين موارد است، اما در مديريت اين بحران عملكرد بهتري نسبت به خانواده‌هاي گسسته نشان دادند، كه مي‌توان نتيجه گرفت، همدلي و مشاركت يكي ازموارد ضروري براي عبور موثر از اين شرايط است.