زمينه‌هاي پيدايش و ادغام فرهنگي- اجتماعي مهاجران ايراني در فرانسه

موضوع انطباق فرد مهاجر در جامعه مقصد همواره يكي از اصلي‌ترين مسائل در مطالعات مهاجرتي براي پژوهشگران به‌شمار مي‌رود. مساله انطباق دياسپوراي ايراني در فرانسه، از طرد كامل تا انطباق كامل را شامل مي‌شود. اين‌كه فرد در كجاي اين طيف جايابي مي‌شود به عوامل مختلفي ازجمله هويت واقعي و هويت آرماني او بستگي پيدا مي‌كند. درواقع هر قدمي در جهت انطباق در جامعه جديد به معني قدمي دور شدن از فرهنگ اصلي خواهد بود. اين تناقض در انطباق فرهنگي هميشه بر سر نسل‌هاي گوناگون مهاجر سايه افكنده است. نسل اول به دوباره‌سازي يا بازسازي فرهنگي دست مي‌زند، نسل دوم بر سر مسائل هويتي كه بسيار عميق‌تر و پيچيده‌تر از مسائل نسل اول است، در حال كشمكش است. نسل سوم نه مشكل ادغام دارد و نه مشكل هويتي و عموماً ميزان ارتباط او با جامعه مبدأ تنها به تلاش خانواده او بستگي دارد، در غير اين صورت، او مي‌تواند يك «شهروند فرانسوي» و يا يك «شهروند جهاني بي‌سرزمين» به معناي واقعي كلمه باشد. پژوهشگر با توجه به تجربه زيسته‌اي كه در كشور فرانسه داشته، در اين مقاله تلاش مي‌كند با استفاده از مشاهده‌ها و مصاحبه‌ها، داده‌ها و تحليل‌هاي انسان‌شناختي خود را به‌صورت نظام‌مند براي مخاطب ترسيم سازد.