بررسي تاثير تكانه‌هاي دائمي و موقت بهره‌وري بر درجه‌ي جذب سرريزهاي تكنولوژي

پيشرفت اقتصادي و بازرگاني هر كشور متكي بر پيشرفت فني و صنعتي است و پيشرفت فني و صنعتي در بخش‌هاي مختلف اقتصادي در سايه فعاليت‌هاي تحقيق و توسعه داخلي و سرريز تكنولوژي بين‌المللي و استفاده از نتايج آن‌ها در برنامه‌هاي اقتصادي امكان‌پذير مي‌باشد. فعاليت‌هاي تحقيق و توسعه داخلي موجب توليد كالاها و خدمات قابل تجارت و استفاده موثرتر از منابع موجود و جذب فناوري پيشرفته خارجي مي‌شود. بر همين اساس در اين مطالعه اثر تكانه‌هاي بهره‌وري بر درجه‌ي جذب سرريزهاي تكنولوژي در ايران طي دوره زماني 1393-1357 بررسي شده است. براي اين منظور از تكنيك بلانچاردكوا براي تجزيه تكانه‌هاي بهره‌وري به موقت و دائمي و از مدل خودتوضيح برداري ساختاري (SVAR) جهت بررسي اثر اين دو جزء تكانه بر سرريز تكنولوژي استفاده شده است. نتايج تخمين مدل نشان مي‌دهد، در حالي‌كه تكانه‌هاي دائمي بهره‌وري، عامل اصلي تغييرات در سرريز تكنولوژي هستند، تكانه‌هاي موقتي بهره‌وري، در توضيح تغييرات سرريز تكنولوژي نقش مهمي ايفا نمي‌كنند.