«از آن خودسازي هنري» و تعيين جايگاه حقوقي پديدآورنده

اغلب تصور مي‌‌شود كه در از آن خودسازي هنري، پديدآورنده مفهوم و جايگاه سنتي‌‌اش را ندارد. زيرا از آن خودسازي هنري، آثار ثانويه‌اي در جهان هنرهاي تجسمي هستند كه از آثار اوليه گرفته شده و علي رغم اينكه وجود مادي يگانه، قطعي و مسلمي دارند، وضعيت پديدآورندگان و آثار آنها از نظر حقوقي چندان مشخص نيست. سؤال اصلي مقاله »چگونه مي‌‌توان رابطه پديدآورندگي يك هنرمند با اثرش، در مورد اثري كه بخشي از آن را هنرمند آفريده و بخشي را (گاه كل اثر) از يك هنرمند ديگر برداشته تبيين نمود؟ « مي‌‌باشد و فرض بر آن است كه در تمام آثار ازآن خودسازي، هنرمند دوم و احتمالاً مخاطب به حضور پديدآورنده اول آگاه است و هنرمند دوم تعمدانه و به قصد خاصي از اثر بهره مي‌‌گيرد. لذا آگاهي به حضور اثر اوليه شرط پيدايش وضعيت از آن خودسازي است. در غير اين صورت اثر از وضعيت خود خارج و در حيطه جعل و سرقت هنري قرار مي‌‌گيرد. روش تحليل در اين پژوهش توصيفيتطبيقي است و از نظر ماهيت تحقيق، بينارشته‌‌اي است. داده‌‌هاي تحقيق از حوزه هنرهاي تجسمي معاصر و حقوق مالكيت‌هاي ادبي و هنري بوده و به صورت كتابخانه‌‌اي و اسنادي و از طريق ابزار فيش برداري و مشاهده از منابع و مآخذ مربوط، استخراج و جمع‌آوري شده‌‌اند. در اين راستا سعي بر آن بوده كه مواد حمايتي و استثنائات نظام‌هاي حقوقي بين‌المللي و هر دو نظام مالكيت حقوقي در ايران؛ قانون حمايت از حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان (مصوب ۱۳۴۸) و پيش‌نويس قانون جامع حمايت از مالكيت ادبي و هنري و حقوق مرتبط مورد توجه و بررسي قرار گرفته و پيشنهادهايي را براي ارزيابي اين نوع آثار از جمله تهيه شناسنامه هنري ارائه شود.