زيبايي‌شناسي كلاژ بينامتني

قرن بيستم عرصه زيبايي‌شناسي‌هاي تازه‌اي در حوزه هنر بود كه به طور بنيادين با زيبايي‌شناسي‌هاي سنتي و كلاسيك تفاوت و گاه تقابل داشت. هنرمندان به خصوص هنرمندان مؤلف و متفكر با آثار خود از بسياري اصول دوره‌هاي پيشين آگاهانه و قصدمندانه تخطي كردند. يكي از مهم‌ترين اشكال زيبايي‌شناسي نوين »بينامتنيت كلاژي « است. ميزان تأثيرگذاري و شمار هنرمندان برجسته‌اي كه به اين شيوه از خلق اثر دست زدند موجب شد تا كلاژ به عنوان يكي از موضوعات مهم مطالعاتي و به خصوص زيبايي‌شناختي مورد توجه بسياري از محققان قرار گيرد. نوشتار حاضر مي‌كوشد تا به بررسي همين بخش از زيبايي‌شناسي معاصر يعني »زيبايي‌شناسي كلاژي « بپردازد. براي اين منظور ضمن تعريف و گونه‌شناسي »بينامتنت كلاژي « به اين پرسش پاسخ مي‌دهد كه هر يك از گونه‌هاي كلان كلاژي (پيوندي و ناهمساني) چگونه دلالت پردازي مي‌كنند.