معماري كلان نظام ارزيابي حوزه سلامت ايران

سلامت، يكي از اساسي‌ترين نيازهاي همه انسان‌هاست و هيچ يك از افراد جامعه را نمي‌توان بي‌نياز از آن دانست. سلامت فرد و جامعه در گرو ارائه خدماتي با كيفيت، مناسب و متناسب با نياز مردم است. اما بخش قابل توجهي از توان فعالان حوزه سلامت صرف تأمين و ارائه خدمات شده و بخش سياست‌گذاري، نظارت و ارزشيابي در آن كم‌رنگ جلوه مي‌نمايد. اين ضعف منجر به اين امر گرديده است كه ارائه خدمات سلامت دچار نقصان و ضعف جدي بوده و نتواند انتظارات عمومي را به نحو مطلوبي پاسخ دهد. با هدف قرار دادن اين شكاف از يك طرف و بحث برجسته نظارت و ارزيابي در نظام سلامت از طرف ديگر، در اين مقاله بنا داريم تا به معماري و بازطراحي كلان نظام ارزيابي در حوزه سلامت ايران بپردازيم. بدين منظور پس از طراحي مدل ارتباط مفاهيم حوزه ارزيابي و تعريف نقش هاي ممكن در اين حوزه در نظام سلامت ايران، به توزيع مطلوب اين نقش ها در بين فعالان اين حوزه پرداخته ايم. بنا بر نتايج معماري صورت گرفته، توصيه مي گردد تا سازوكار ايجاد و استقرار سازمانهايي با ماهيت عمومي غيردولتي و نحوه تعاملات آنها با يكديگر و با وزارت بهداشت، به منظور تدوين و جمع آوري شاخص هاي سلامت از يك طرف و انجام ارزيابي و اعتباربخشي به محصولات، خدمات و فعالان اين عرصه از طرف ديگر، تدوين گردد.