وضعيت «هويت من» تك‌فرزندان در مقايسه با سه الگو از نوجوانان داراي همشير

هويت‌يابي فرايندي است كه علاوه بر ويژگي‌هاي شخصيتي افراد، ساختارهاي بيروني متعددي مانند خانواده در شكل‌گيري آن نقش موثري دارند. هدف اين پژوهش بررسي اختلافات ميان تك‌فرزندان و گروه‌هاي داراي همشير (داراي خواهر، داراي برادر و داراي خواهر و برادر) در چهار پايگاه هويت (تحقق‌يافته، مهلت‌خواه، زودهنگام و سردرگم) است. روش تحقيق پس‌رويدادي (علي مقايسه‌اي) و از آزمون F تحليل واريانس چند متغيري استفاده ‌شد. جامعه آماري دانش‌آموزان پسر و دختر مقطع متوسطه دوم در سال تحصيلي 1397-1396 شهر قم و با نمونه گيري طبقه‌اي خوشه‌اي چند مرحله‌اي 448 نفر انتخاب شد. همچنين داده‌ها با مقياس گسترش‌يافته سنجش عيني پايگاه هويت من (EOMEIS) گردآوري شد. يافته‌ها نشان داد ميانگين نمرات هويت تحقق‌يافته گروه تك‌فرزندان در مقايسه با هر يك از گروه‌هاي داراي همشير بطور معنادار بالاتر است. از سوي ديگر ميانگين نمرات نوجوانان داراي خواهر در هويت سردرگم، نوجوانان داراي برادر در هويت زودهنگام و نوجوانان داراي خواهر و برادر هم در هويت سردرگم و هم هويت زودهنگام از نوجوانان تك‌فرزند بطور معنادار بالاتر است. نتيجه‌گيري: بين دو گروه (تك‌فرزندان و نوجوانان داراي همشير) از نظر تركيب متغير هويت تفاوت معنادار وجود دارد. همچنين نياز بيشتر نوجوانان تك‌فرزند به اعتبار اجتماعي و رويارو شدن آنها با انتظارات والديني، عاملي جهت انتقال زودتر از دوره كودكي به دوره نوجواني است.