راهبردهاي طراحي خوابگاه‌هاي دانشجويي براساس تحليل قرارگاه‌هاي رفتاري(نمونۀ مورد مطالعه: خوابگاه دانشجويان دختر دانشگاه شيراز)

قرارگاه‌هاي رفتاري به عنوان ثمره‌ي دانش روانشناسي اكولوژيك، به رفتار و تجربه هاي مردم در زندگي روزمره‌شان و در محيط واقعي مي‌پردازد. از اين ديدگاه مطالعه رفتار انسان وابسته به مطالعه محيط آن رفتار مي باشد لذا طراح علاوه بر شناسايي الگوهاي رفتاري تكرار شونده و محيطي كه رفتار درون آن شكل مي گيرد ملزم به شناخت رابطه‌ي بين اين دو عامل مي باشد. هدف اين پژوهش يافتن راهبردهاي طراحي معماري خوابگاه‌هاي دانشجويي متناسب با رفتار فضايي دانشجويان بر پايۀ «قرارگاه رفتاري» دختر ايراني است. در پژوهش حاضر، علاوه بر شيوه‌هاي غير‌مداخله‌گر شامل حضور مستقيم در فضا و ثبت رويدادها، به شيوه ي ميداني يك نمونه 200 تايي از دانشجويان ساكن در مجتمع خوابگاهي خواهران دانشگاه شيراز در مقاطع مختلف (كارشناسي، كارشناسي ارشد و دكتري) مورد مطالعه قرار گرفتند و از طريق پرسشنامه باز و تحليل محتوايي داده‌هاي كيفي، ضمن شناسايي قرارگاه‌هاي رفتاري، وزن مؤلفه‌هاي موثر در طراحي شامل الگوهاي جاري رفتار، ويژگي‌هاي كالبدي و عوامل برهم زننده سينومورف هاي رفتارظرف كالبدي استخراج شد. در پايان، ضمن ارائه راهبردهاي طراحي در سه دسته كلي شامل فضاي خصوصي فعاليت‌هاي فردي، فضاي نيمه خصوصي فعاليت هاي فردي و فضاي عمومي و نيمه عمومي فعاليت‌هاي جمعي براساس پيشينه نظري و عملي پژوهش در نمونۀ موردي خود مي‌كوشد تا فنون طراحي متناسب با هر راهبرد را به نمايش گذارد تا در نهايت بستر مناسب جهت تحقق الگوهاي رفتاري دانشجويان در خوابگاه فراهم آيد.