عوامل موثر در تفسير يا خوانش معماري اسلامي بر مبناي حكمت متعاليه

اهداف: اين پژوهش به شناخت عوامل موثر در تفسير يا خوانش معماري اسلامي بر مبناي حكمت متعاليه مي‌پردازد. وجودشناسي محيط زندگي بشري به انسان‌ها امكان كشف مجدد عالم را به‌مثابه تماميتي متعين از ذات وجود متحقق، فراهم مي‌آورد و از آنجا كه زيربناي حكمت متعاليه را علم وجود تشكيل مي‌دهد، لذا خوانش معماري بر مبناي حكمت متعاليه براي يافتن آنچه موجب جاودانگي در عرصه معماري است، كمك مي‌كند. روش‌ها: روش تحقيق پژوهش، روش توصيفي-تحليلي به‌صورت استدلال منطقي با رويكرد كيفي است. براي چارچوب تحليل از اركان بينامتنيت فرهنگ اعم از باورها، ارزش‌ها، جفرافيا و آداب و رسوم استفاده شده است. يافته‌ها: يافته‌هاي تحقيق بر اهميت و جايگاه عوامل موثر در تفسير يا خوانش معماري اسلامي بر مبناي حكمت متعاليه بر شناخت و كاربرد هرچه بيشتر آن دلالت دارد. نتيجه‌گيري: فرآيند حاصل از اين پژوهش به اين نتيجه دست يافته است كه تفسير معماري با استفاده از فلسفه ملاصدرا از مسير شناخت معمار، زمينه‌هاي فهم و پيش‌ادارك‌هاي او برگرفته از مرتبه‌وجودي شخص كه با حركت جوهري به‌سوي كمال در ماهيت زمان و نسبيت آن است و در ابعاد غريزي، فطري و ارادي متاثر از بينامتنيت فرهنگ در همه اركانش (باورها، ارزش‌ها، جفرافيا، آداب و رسوم) ميسر مي‌شود.