بررسي و تحليل هنر خودآموختگان و زمينه هاي ورود آن به دنياي هنر بر مبناي آراء آرتوردانتو

نزديك به يك قرن است كه هنر خودآموختگان راه خود را به فضاهاي هنري باز كرده است؛ اما هم‌چنان در مواجهه با آن چالش‌ها و مسايل بنياديني وجود دارد. هدف اصلي از اين پژوهش، بررسي و تحليل زمينه‌هاي ورود هنر خودآموختگان و موقعيت آن در عالم هنر است. پرسش اصلي اين است: بر اساس كدام تعاريف و معيارها مي‌توان آثار خودآموختگان را به عنوان اثر هنري پذيرفت؟ براي رسيدن به پاسخ، نظريه‌هاي آرتور دانتو درباره هنر و ملاك‌هايي كه وي براي اثر هنري عنوان كرده، مبناي تحليل اين آثار قرار گرفته و بر اين اساس، نقشي را كه دنياي هنر در پذيرش اين آثار دارد، بررسي شده است. پس از توضيح اين مباحث و پيوند دادن آن با هنر خودآموختگان، چنين نتيجه گرفته مي‌شود كه، اين آثار به دليل داشتن دو ويژگي، يعني «معناي مجسم» و «رويا گونه» بودن، خصوصيات ذاتي يك اثر هنري را دارند؛ اما از آن جهت كه هنرمند خودآموخته با ساز وكارها و گفتمان اصلي جهان هنر ناآشنا است، حضورش در آن وابسته به تصميم‌گيري‌هاي ديگر اعضاي تاثيرگذار دنياي هنر بوده و آن‌ها هستند كه جايگاه هنر خودآموخته را تعيين كرده و آن را به‌عنوان شاخه‌اي از هنر معاصر راهي موزه‌ها و در نهايت، تاريخ هنر مي‌كنند. اين پژوهش به روش توصيفي تحليلي و جمع آوري مطالب آن به شيوه كتابخانه‌اي صورت گرفته است.