ارايه يك مدل ارزيابي كارآفريني سازماني با رويكرد مدل تعالي سازماني (EFQM) با استفاده از تكنيك يكپارچه‌سازي ديمتل و فرآيند تحليل شبكه‌اي فازي (F.D.ANP)

تغييرات و تحولات پر شتاب دنياي كنوني، نحوه رقابت شركت‌ها را دگرگون ساخته و ذينفعان سازماني را در مواجهه با دنيايي پر از چالش قرار داده است. در اين محيط پر از تلاطم، كارآفريني سازماني قابليتي است كه به عنوان پديده‌اي نوين در اقتصاد، مي‌تواند نظام‌هاي امروزي را در اين برهه حساس، نجات داده و نقش موثرتري در توسعه و پيشرفت اقتصادي كشورها ايفا نمايد. امروزه مدل‌هاي تعالي سازماني نيز از نقش موثري در اشاعه عوامل كليدي موفقيت سازماني برخوردارند و بهبود عملكرد را به ارمغان مي‌آورند. اين مدل‌ها با ارايه معيارهاي ارزيابي در دو بخش توانمندسازها و نتايج، خطوط راهنمايي براي سازمان‌ها ايجاد نموده اند تا آنها بتوانند پيشرفت و عملكردهاي خود را در زمينه كيفيت و تعالي سازماني اندازه‌گيري نمايند. پس با اتكا بر توانمندسازهاي مدل تعالي سازماني EFQM مي‌توان زيرساخت‌ها و قابليت‌هاي مورد نياز كارآفريني سازماني را ايجاد نمود. لذا پس از شناسايي عوامل موثر بر پياده‌سازي كارآفريني سازماني، اين ويژگي‌ها با توجه به ماهيت‌شان در 4 معيار اصلي رهبري ، خط مشي و استراتژي ، كاركنان و شراكت‌ها، منابع و فرآيندها كه همگي از اركان توانمندساز مدل EFQM است، دسته‌بندي مي‌شوند. اين مقاله يك روش مدلسازي تحليلي است كه روابط بسيار كيفي ميان عناصر كارآفريني را عملياتي مي‌سازد. جهت تعيين روابط علي و معلولي و ضرايب وزني اهميت نسبي هر عنصر در مدل، از رويكرد يكپارچه‌سازي ديمتل‌فازي و مدل‌سازي فرآيند تحليل شبكه‌اي فازي استفاده شده است. نتايج حاكي از آن است كه در سطح معيارهاي اصلي، رهبري داراي بيشترين شدت اثرگذاري و معيار كاركنان داراي بيشترين ضريب وزني اهميت نسبي است. همچنين در بخش زيرمعيارها حمايت مديريت ارشد از لحاظ ضريب وزني اهميت نسبي و شدت اثرگذاري رتبه نخست را به خود اختصاص داده است. مدل ارزيابي كارآفريني سازماني ارائه شده در پژوهش مدلي جامع است كه قابليت بكارگيري در سازمان‌هاي مختلف را دارد. اين مدل در سازمان توسعه برق ايران مورد ارزيابي قرار گرفته است.