بررسي گرده‌شناختي و ويژگي‌هاي فيزيكي‌شيميايي عسل در مناطق جنگلي و مرتعي شمال غرب ايران

به منظور بررسي گرده شناختي و تعيين ويژگي هاي فيزيكي شيميايي عسل هاي استان آذربايجان غربي، از 18 زنبورداري در سه منطقه در استان نمونه برداري شد. آماده سازي نمونه ها براي بررسي گرده شناسي در دانشگاه گوتينگن و آزمايش هاي شيميايي در مركز QSI در شهر برمن آلمان انجام شد. نمونه ها از نظر خاصيت رسانايي (EC)، درصد قندهاي اصلي (فروكتوز، گلوكز و ساكارز)، هيدروكسي متيل فورفورال (HMF)، فعاليت دياستازي و مقدار اسيدآمينه پرولين با هم مقايسه شدند. از نظر خواص فيزيكي شيميايي، تفاوت معني داري بين عسل هاي سه منطقه مورد بررسي مشاهده نشد. آمار توصيفي نتايج گرده شناسي نشان داد كه در مجموع در هر سه محل نمونه برداري، زنبورها بيش از نيمي از گرده هاي مورد نياز خود براي توليد عسل را تنها از دو سرده Astragalus و Plantago تامين مي كنند. حدود 50 درصد از شهد مورد نياز زنبورها براي توليد عسل از گياه Astragalus تامين شد. نتايج خوشه بندي نشان داد كه نمونه هاي عسل هر منطقه مي توانند براساس محتواي گرده اي خود از هم تفكيك شوند و فقط يكي از نمونه هاي منطقه مارميشو به دليل شباهت بالاي محتواي گرده اي خود در خوشه نمونه هاي سرو قرار گرفت. اين پژوهش نشان داد كه محتواي گرده اي عسل ها مي تواند نشان دهنده تنوع گياهي يك منطقه باشد. از آن جا كه پوشش مرتعي و به ويژه گونه هاي گون در هر سه منطقه نقش مهمي در توليد عسل داشته اند، حفاظت از اكوسيستم هاي مرتعي طبيعي براي توسعه صنعت زنبورداري و توليدات روستايي از اهميت ويژه اي برخوردار است.