خوانش گفتماني از مناقشات امر جنسي در ايران

A Discourse Reading of Sexual Disputes in Iran

عرصه سياست گذاري امر جنسي در ايران محل مناقشه نظري دو رويكرد عمده است. مقاله حاضر درصدد ارايه يك صورت بندي گفتماني از مناقشات نظري اين دو رويكرد در جامعه ايراني است. در اين پژوهش، از روش تحليل گفتماني فركلاف و لاكلا و موف به صورت تركيبي بهره گرفته شده است. نتايج پژوهش حاكي از آن بود كه رويكرد اول با ابتنا بر مباني ديني، ايده تربيت جنسي با محوريت اخلاق جنسي را پيگيري ميكند و مفاهيمي چون هويت جنسي، ازدواج آسان و بهنگام، حجاب و خويشتنداري و... را در زيست جنسي جامعه ايراني برساخت و امر جنسي را در شبكه اي از عناصر زيستي و فرهنگي مطالعه ميكند كه در آن گاهي مواجهه با امر جنسي نه تنها زدودن ابهام، بلكه حتي افزودن بر آن نيز هست. رويكرد دوم نيز با ابتنا بر ادبيات ليبراليستي جامعه بينالمللي بر ضرورت آموزش جنسي با محوريت دانش و آگاهي جنسي تاكيد دارد و دالها و مفاهيمي چون تمايز همجنس گرايي و همجنس بازي، احترام به حقوق اقليتهاي جنسي، تمايز جنس و جنسيت، نفي ازدواج كودكان و... را برساخت ميكند. مهم ترين استراتژي اين گفتمان در مواجهه با امر جنسي، صراحت و ابهام زدايي از امر جنسي است. عرصه عمومي متاخر مناقشات اين دو رويكرد، سند 2030 سازمان ملل بود.

The policy area of sexuality in Iran is the site of theoretical conflict between two major approaches. The present article seeks to present a discursive formulation of the theoretical conflicts between these two approaches in Iranian society. In this study, the discourse analysis method of Falkluff and Laclau and Moff is used in combination. The results of the research indicated that the first approach, based on religious principles, follows the idea of sexual education with the focus on sexual ethics and includes concepts such as sexual identity, easy and timely marriage, hijab and restraint, etc. Sex builds Iranian society and studies sexuality in a network of biological and cultural elements, in which sometimes exposure to sex is not only eliminating ambiguity but even adding to it. The second approach emphasizes the need for sexual education with a gender-based knowledge and awareness of the international community's liberal literature, and points out concepts such as homosexuality and homosexuality, respect for the rights of sexual minorities, The distinction between sex and gender constitutes the denial of child marriage and so on. The most important strategy of this discourse in dealing with sex is to explicitly disambiguate sex. The later public domain of the two approaches was the UN 2030 document.