ارزيابي توسعه پايدار شهري با تأكيد بر رويكرد تاب‌آوري در سكونتگاه-هاي غيررسمي (مورد مطالعه سكونتگاه‌هاي غيررسمي شهر سنندج )

سكونتگاه‌هاي غيررسمي محل سكونت حدود يك ميليارد نفر از جمعيت جهان هستند. پيدايش اين سكونتگاه‌ها گوياي وجود موانع ساختاري و ناكارآمدي سياست‌هاي كنوني در تأمين مسكن و خدماترساني لازم مرتبط با آن براي اقشار كم درآمد شهري در سطح كلان است. امروزه تلاقي بحران‌هاي زيست‌محيطي، اقتصادي، اجتماعي و رشد سكونتگاه‌هاي خودانگيخته شهري در مقياس جهاني توجه را به رهيافت تاب‌آوري شهري در اين سكونتگاه‌ها جلب كرده و در دستور كار جهاني مد نظر قرار داده است. نوع اين پژوهش كاربردي و شيوه دريافت اطلاعات كتابخانه‌اي ميداني است. براي استخراج شاخص‌ها از مطالعات كتابخانه‌اي استفاده شد و شاخص‌هاي ابعاد مختلف جهت تعيين ميزان اهميت با عنوان پرسشنامه كارشناسان در اختيار 30 نفر از كارشناسان در رشته‌هاي مختلف قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از آزمون تحليل سلسله مراتبي در نرم‌افزار Expert Choice مورد تحليل قرار گرفت. بر اين اساس بيشترين وزن با 0.593 به بعد انساني و كمترين وزن با 0.113 به بعد طبيعي مربوط مي‌شود. همچنين براي تعيين ميزان تاب‌آوري با توجه به جامعه آماري 30539 خانواري محدوده و براساس فرمول كوكران 379 پرسشنامه در سطح محلات محدوده تكميل شد. داده‌هاي پرسشنامه خانوار در نرمافزار SPSS وارد و با استفاده از آزمون T test ميزان تاب‌آوري در ابعاد مختلف استخراج گرديد. يافته‌ها نشان مي‌دهد ميزان تاب‌آوري در محدوده 3.11 بوده و محدوده سكونتگاه‌هاي غيررسمي تاب‌آور نميباشد. از لحاظ ابعاد مورد بررسي، فقط بعد اجتماعي فرهنگي با 3.76 تاب‌آور مي‌باشد. كمترين تاب‌آوري مربوط به بعد اقتصادي (2.47) و پس از آن بعد مديريتي (2.87) بوده است. بعد كالبدي نيز با ميانگين (3.35)، تاب‌آور نمي‌باشد. براي تعيين تأثير ابعاد بر تاب‌آوري از معادلات ساختاري در نرم‌افزار LISREL استفاده شد. تحليل عاملي عوامل مؤثر بر تاب‌آوري نشان مي‌دهد كه عوامل اجتماعي با ضريب 0.81 بيشترين تأثير را بر تاب‌آوري محدوده مورد مطالعه داشته‌اند. كليدواژه‌ها: توسعه پايدار، تاب‌آوري، سكونتگاه‌هاي غيررسمي، شهر سنندج.