تجربه زيسته مادران كودكان داراي اختلال طيف اتيسم: يك مطالعه پديدارشناسي

اختلال طيف اوتيسم يك شرايط رشدي پيچيده است كه با چالش‌هاي مداومي در تعامل اجتماعي، گفتار و ارتباطات غير كلامي كودك همراه است و تعامل مادر كودك را تحت تأثير قرار مي‌دهد. هدف از پژوهش حاضر بررسي تجربه زيسته مادران در تعامل با فرزندان داراي اختلال اتيسم است. روش پژوهش كيفي با رويكرد پديدارشناسي توصيفي بود. جامعه شامل مادران كودكان داراي اختلال اتيسم بود كه به انجمن اتيسم ايران (در شهر تهران) در سال 1398 مراجعه كرده بودند. نمونه به روش هدفمند انتخاب شد و 8 مادر تا دستيابي به اشباع بررسي شدند. داده ها با روش مصاحبه نيمه ساختاريافته گردآوري و با روش هفت مرحله اي كلايزي تحليل شدند. يافته‌هاي حاصل از تجربه زيسته مادران كودكان داراي اختلال اتيسم، در 4 مضمون اصلي شامل بروز احساسات متناقض(مثبت و منفي)، سرمايه روان‌شناختي پايين، محدوديت در شبكه‌هاي حمايت اجتماعي و آثار و پيامدها و همچنين چندين مضمون فرعي ديگر خلاصه شدند. يافته‌هاي اين پژوهش بر اهميت ارائه خدمات حمايت اجتماعي مناسب براي مادارن داراي كودكان اختلال طيف اتيسم تأكيد مي‌كند. همچنين به روان‌شناسان و مشاوران توصيه مي‌شود كه جهت بهبود كيفيت زندگي مادران داراي كودك اختلال طيف اتيسم، بر ارتقاء سرمايه روان‌شناسي مادران متمركز شوند.