نيمرخ راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان در دانشجويان با حساسيت بين‌فردي بالا و پايين

هدف از اين پژوهش مقايسه‌ي نيمرخ راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان در دانشجويان با حساسيت بين‌‌فردي بالا و پايين بود. روش پژوهش توصيفي و از نوع پيمايشي بود. جامعه‌ي آماري كليه‌ي دانشجويان كارشناسي دانشگاه اصفهان در سال تحصيلي 98-97 بودند كه به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي 314 دانشجو از اين دانشجويان انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از چك‌ليست تجديدنظرشده‌ي نشانه‌هاي رواني و پرسشنامه‌ي تنظيم شناختي هيجان و براي تحليل داده‌ها از روش تحليل تشخيصي و همبستگي چندگانه استفاده شد. يافته‌ها نشان داد از بين 9 راهبرد تنظيم شناختي هيجان در دانشجويان با حساسيت بين‌‌فردي بالا و پايين، راهبردهاي فاجعه‌‌‌سازي، سرزنش ديگران، نشخوار فكري، ‌پذيرش (0/001 P)، تمركز مجدد بر برنامه‌ريزي،‌ ارزيابي مجدد مثبت،‌ سرزنش خود و تمركز مجدد مثبت (0/05 P) تفاوت معناداري دارند. همچنين با توجه به مقدار كم لامبداي ويلكز، مقدار زياد مجذور كاي و سطح معناداري مي‌توان نتيجه گرفت تابع تشخيصي به‌دست‌آمده، قدرت تشخيص خوبي براي تمايز متغير ‌‌وابسته دارد. بر ‌‌اساس كليه‌ي راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان (به‌استثناي ديدگاه‌‌گيري) مي‌توان نيمرخ دانشجويان با حساسيت بين‌‌فردي بالا و پايين را از هم تفكيك كرد.