هجرت امام رضا(عليه السلام) به ايران و تاثير آن بر روند مهاجرت علويان در دورۀ عباسي

مهاجرت اعراب به ايران كه از ابتداي فتوحات آغاز شده بود، در دورۀ امويان و عباسيان نيز تداوم داشت. تفاوت مهاجرت اعراب در دورۀ عباسي با دوره‌هاي قبل از آن در اين بود كه مهاجران اين دوره را بيشتر علويان تشكيل مي‌دادند. اين مهاجرت‌ها از ابتداي دورۀ عباسي شروع شد و با حضور امام رضا(ع) در ايران شدت بيشتري گرفت. مسئلۀ پژوهش حاضر تاثير هجرت و وليعهدي امام رضا(ع) بر مهاجرت‌هاي علويان در دورۀ عباسي است. سوال اين پژوهش آن است كه مهاجرت امام رضا(ع) چه تاثيري بر مهاجرت علويان در دوره عباسي داشت؟. اطلاعات منابع گوناگون، گوياي تاثير بسيار هجرت امام رضا(ع) بر روند مهاجرت علويان با گرايش‌هاي مختلف شيعي است. مهاجرت علويان به ايران در دو دوره و به دو صورت يعني همزمان با هجرت امام رضا(ع) و پس از هجرت شكل گرفت. از اين رو مي‌توان هجرت و وليعهدي امام رضا(ع) را به عنوان عاملي مهم در شكل‌گيري، تداوم و گسترش مهاجرت علويان به مناطق مختلف ايران دانست و حتي براي آن در شكل‌گيري دولت علويان طبرستان نيز نقش و سهمي قائل شد. روش تحقيق در اين پژوهش، توصيفي‌-تحليلي و شيوۀ گردآوري اطلاعات كتابخانه‌اي و با استفاده از اطلاعات منابع مختلف تاريخي، رجال، انساب، فرق و مآخذ و تحقيقات جديد است. همچنين در اين پژوهش سعي شد به جز رجوع به كتاب‌هاي متعلق به شيعه اماميه، به كتاب‌هاي فرقه زيديه نيز استناد شود.