مطالعه تطبيقي نهاد صلح از منظر قرآن كريم و نهاد داوري در قوانين ايران

صلح از مفاهيم اخلاقي قرآن كريم در حوزه خانواده است كه حل مشكلات خانوادگي به معناي تأليف قلوب و صلح و سازش بين زن و شوهر توسط ديگر اعضاي خانواده را دربرمي‏گيرد. اين مقاله درصدد است جهت مقايسه وضع موجود با وضع مطلوب با روش تحليلي توصيفي آيات قرآن و مقايسه آن با نظام حقوقي ايران، تبيين نمايد كه قرآن كريم جهت پيشگيري از عميق‏تر شدن اختلاف زوجين بهترين راه را صلح توسط ميانجي‏گري يا حكميت دو نفر از افراد خانواده دو طرف دانسته است. اما مطابق يافته‏هاي مقاله، هرچند با وجود نهادهايي چون داوري و شوراهاي حل اختلاف مقنن در صدد احيا و اعمال اصلاح ذات‏البين مد نظر شارع برآمده است، متأسفانه به علت عدم رعايت روح حاكم بر اين نهاد قرآني و حفظ ظاهر قانون؛ آمار بالاي طلاق و زندانيان دعاوي خانوادگي، ناكارآمدي چنين نهادهايي را در اجرا نمايان مي‏كند. لذا به نظر مي‏رسد راه حل منطقي حل اين معضل در دراز مدت اولاً اهتمام به تربيت نيروي كارآمد جهت اصلاح نهاد صلح يا داوري؛ ثانياً مشاوره و آموزش‌هاي پيش از ازدواج در رابطه با حسن معاشرت زوجين، فرهنگ‏سازي جهت حاكميت اخلاق در خانواده، تعيين مهريه‌هاي متناسب يا تغيير قوانين و در كوتاه مدت در امور مالي، ورود حاكميت با ايجاد صندوقي خاص در قوه‌‌ قضائيه جهت پرداخت بدهي افراد است.