نقش فرهنگ سازماني در پيشگيري از بروز فساد اداري كاركنان ناجا (مورد مطالعه، فرماندهي انتظامي استان هرمزگان)

اين پژوهش به بررسي نقش فرهنگ سازماني به عنوان يكي از عوامل اصلي پيشگيرانه در كاهش فساد اداري پرداخته است. پژوهش از نظر هدف كاربردي، و روش آن توصيفي از نوع همبستگي است. به منظور گردآوري داده‌ها از ابزار پرسشنامه استاندارد فرهنگ سازماني دنيسون (2000) و پرسشنامه استاندارد فساد اداري عبدالهي (1392) استفاده شده است. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمام كاركنان ستاد فرماندهي انتظامي استان هرمزگان بودند كه نمونه آماري بر اساس فرمول كوكران 195 نفر است كه به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. روايي پرسشنامه‌ها به وسيله استادان و خبرگان مورد تأييد قرار گرفت و پايايي آن با استفاده از فرمول آلفاي كرونباخ به ترتيب براي پرسشنامه فرهنگ سازماني 0.91 و پرسشنامه فساد اداري 0.78 به دست آمد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم‌افزار spss و از آزمونهاي ضريب همبستگي اسپيرمن، رگرسيون و آزمون فريدمن استفاده شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه فرهنگ سازماني و عوامل آن (مشاركتي، ثبات و يكپارچگي، انعطاف‌پذيري و مأموريتي) بر فساد اداري اثر معناداري دارد. هم‌چنين براساس آزمون فريدمن، انعطاف‌پذيري باضريب 2.82 در اولويت اول قراردارد. در نتيجه بيشترين اثر را بر فساد اداري دارد و در ادامه ثبات و يكپارچگي باضريب 2.68 در اولويت دوم و مأموريتي با ضريب 1.96 در رتبه چهارم و پاياني قرار دارد كه كمترين اثر را بر فساد اداري در ناجا دارد. در نتيجه مقاله سعي كرده است با برجسته كردن نقش فرهنگ سازماني مطلوب، زمينه مناسبي را براي افزايش شناخت مديران سازمانها درجهت پيشگيري از بروز پديده‌اي نامطلوب به نام فساد اداري به وجود آورد.